Kick-Ass was een van de beste films uit 2010. Zeker een van de origineelste. Sommigen vielen over het sporadische extreme geweld, maar de menselijke superhelden zonder kapsones spraken menigeen tot de verbeelding. Kick-Ass (Aaron Taylor Johnson) zelf, in groen tenue met gele schoonmaakhandschoenen, was een inspiratiebron om ook als normale burger ten strijde te trekken tegen criminelen.
In Kick-Ass 2 hebben velen dat advies opgevolgd. Een groepje bizarre typetjes onder leiding van Colonel Stars and Stripes (Jim Carrey) treedt hard op tegen de criminaliteit en Kick-Ass voegt zich erbij. Met grof geweld, expliciet in beeld gebracht, gaan ze het gevecht aan tegen de onderwereld. Hit-Girl (Chloë Grace Moretz) heeft daarentegen de lier aan de wilgen gehangen en heeft het paarse pakje ingeruild voor een net schooloutfit. Jammer, want Hit-Girl is tof en haar subplot in Kick-Ass 2 is dat niet.
De verminderde criminaliteit is een doorn in het oog van Red Mist, die tegenwoordig schuil gaat onder het alias 'The Motherfucker'. Zijn posse, bestaande uit stereotypen die hij enigszins racistische bijnamen geeft, is dodelijk en dat wordt wederom zorgvuldig en met veel vliegende ledematen in beeld gebracht. Kick-Ass heeft zijn vader met een bazooka opgeblazen en het wraakmotief is het stuwende kracht achter The Motherfucker. Aan Kick-Ass en zijn nieuwe vrienden de taak om The Motherfucker te stoppen.
Waar Kick-Ass nog iets onschuldigs had, worden in haar vervolg massa's mensen afgeslacht en is de onschuld totaal verdwenen. Ook verdwenen is iets dat op een verhaal lijkt. Onder nieuwe regisseur Jeff Wadlow blijft maar weinig van de charme van de selfmade superhelden over. Daar kunnen alle lompe, maar geslaagde grappen niks meer aan veranderen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten