Daar lopen ze.
Gele ballonnen, blauwe luchten en blanke mensen. Heel veel blanke mensen. Want
wat is het toch mooi, diversiteit.
Een paar dagen
geleden gaf Nasrdin Dchar een speech in DWDD. Hij deed eigenlijk zijn speech
van zijn Gouden Kalf – ik ben een moslim.
En ik heb een fucking Gouden Kalf in mijn hand! - nog eens dunnetjes over,
maar nu was het ingestudeerd. De camera’s rolden. Een typische filmspeech
bracht hij ten tonele, eentje met goede timing, mooi geformuleerde zinnen en
veel emotie. Recht uit het boekje. Het hart bleef achter. Goed geacteerd, zeker,
maar op mij maakte het geen indruk. Het was iets te mooi om waar te zijn.
Het is een paar
dagen later. Daar gaan ze. Allemaal op weg naar het Museumplein. Ik sta buiten,
voor m’n deur, lichtelijk verbaasd. Massaal lopen de mensen langs. Gele
ballonnetjes, blauwe luchten en blanke mensen. Heel veel blanke mensen. Ze
kijken onwennig wat rond, klappen af en toe. Er is hier een schrijnend tekort aan passie. Het houdt het midden tussen stille tocht en flauwe demonstratie. Een degelijk strijdlied ontbreekt. Het is pijnlijk duidelijk dat
hier zonder enige passie andermans strijd wordt gevoerd. Want wat weet de
overgrote meerderheid binnen deze stoet van racisme, discriminatie, pesterijen
en ander mensonterend gedrag?
De ‘diversiteit’
wordt gevierd, omdat we het in Nederland ‘best goed’ hebben, aldus de
organisatie. Van diversiteit is hier echter weinig sprake. Een gemiddelde
koopavond in de Kalverstraat is een stuk meer divers dan dit. Sterker nog,
sinds ik in Amsterdam woon heb ik zelden zoveel blanken op straat gezien. Het
is ironisch dat een feest wegens diversiteit een grotere eenheidsworst op de been brengt dan je waar dan ook in Amsterdam zult vinden. En maar klappen. Soms.
Ik vind het fijn
hoor, dat de blanke medemens zo verdraagzaam is vandaag. Je moet er wat voor
over hebben ook, zo’n optocht. Het is 23 graden, de lucht is strakblauw, er
draait een lekker muziekje. Een van de weinige zwarte groepen die ik momenteel
op straat zie, bespeelt percussie. Dat kan je blanken ook beter niet laten
doen, laten we wel wezen. Echt wel een opgave dus, deze deelname. Nu we weten
dat de grachtengordel zo tolerant is en niet te beroerd om de handen uit de
mouwen te steken, moet het wel goed komen.
Blijkbaar hebben de mensen die last hebben van discriminatie niet zo’n zin. Misschien is de parade wat voorbarig ook. Wellicht valt er nog niets te vieren. Amsterdam lijkt tolerant genoeg, als blanke mannelijke inwoner in de dertig. Maar hoe zit dat voor andere groeperingen? De LGBTQ-gemeenschap, de ‘allochtonen’, eigenlijk gewoon de medemens? Ieder1 heeft daarop geen antwoord. Debat is vermeden. Dat is jammer. In dat opzicht kunnen ze nog wat leren van de gay pride. Daar trekt de organisatie wel dagen uit voor debat, spreken er veel mensen, is er bewustwording voor een achtergestelde groep mensen. Pas daarna is het tijd voor een feestje. Dan pas wordt een parade opgetuigd. Nu valt er nog niets te vieren,
Geen opmerkingen:
Een reactie posten