Dunkirk

★★★★★

Berebenieuwd was ik naar de nieuwste Christopher Nolan. Toch wel een begrip tegenwoordig, de man achter The Dark Knight, Inception en Interstellar. Hij vond dat hij ondertussen genoeg ervaring had opgedaan om een waarheidsgetrouwe, realistische oorlogsfilm te maken.



Net als in Inception en Interstellar blijkt Nolan nog steeds gefascineerd van tijd. En Nolan zou Nolan niet zijn als hij niet wat gelaagdheid in zijn films aan zou brengen. Dit keer zijn het drie lagen, elk met hun eigen duur en protagonisten.

Het langst duren de scènes op het strand van Duinkerke, waar een Engelse soldaat probeert veilig thuis te komen in een week tijd. Een patriottistische kapitein vaart in een dag van Dover naar Frankrijk om soldaten te evacueren nadat de Duitsers ze hebben ingesloten. Het laatste tijdsbestek beslaat een uur, waarin Tom Hardy als onverschrokken piloot in een Spitfire luchtondersteuning geeft aan de troepen op zee. Naadloos lopen de scènes in elkaar over. Het scenario is werkelijk briljant.

Het is heel knap wat Nolan doet met een oerklassiek genre. Hij vernieuwt. Het constant tikken van een military watch, een eindeloze reeks tegenslagen, onzichtbare, maar zeer dreigende tegenstanders en dit allemaal met fascinerende beelden en geluid. Dunkirk is hard, realistisch en een bijzondere ervaring.