Black Swan

Genre: Drama
Met: Natalie Portman (V for Vendetta), Vincent Cassel (Mesrine), Mila Kunis (That 70's Show)
Waardering:  5/5

Black Swan, een film met een belachelijk hoge IMDB-score (8.7), een nogal vage trailer die ik een paar maanden geleden had gezien, een nog vagere poster (rechts), mijn op één na favoriete Franse acteur (na Jean Reno) en Natalie Portman. Dat belooft wat.

Nina Sayers (Portman) is ballerina en haar balletgenootschap gaat het Zwanenmeer uitvoeren onder leiding van Thomas Leroy (Cassel). De hoofdpersoon in het Zwanenmeer (zeg maar hoofdballerina) moet in staat zijn om twee verschillende rollen te kunnen spelen. Zo is er in het Zwanenmeer (lang leve Wikipedia) Odette, een lieve, aardige zorgzame prinses die door een gemene tovenaar in een witte zwaan is veranderd, maar ook Odile, de dochter van de gemene tovenaar die zelf ook niet al te aardig is en wordt gesymboliseerd door een zwarte zwaan. Beide rollen moeten worden gespeeld door Nina, maar Nina kan zich vooral vinden in de rol van de witte zwaan, omdat haar karakter daar het meeste bij aansluit. Thomas ziet ook dat Nina de ideale witte zwaan is, maar heeft zo zijn twijfels of Nina de zwarte zwaan kan spelen. Nina gaat alles op alles zetten om Thomas ervan te overtuigen dat ze in staat is beide rollen overtuigend neer te zetten, maar ze offert daar nogal wat voor op. Haar perfectionisme, haar moeder en Thomas zorgen ervoor dat Nina alles geeft, maar misschien wel iets te veel...

Natalie Portman kan acteren, blijkt wederom uit deze film. Het talent was misschien al duidelijk in Léon (met Jean Reno, waarin ze als klein meisje wordt opgeleid tot huurmoordenaar, topfilm), maar hier zou ze wel eens een Oscar voor kunnen krijgen. Zeker naarmate de film vordert en Nina langzaam verandert is ze op haar best. Maar niet alleen Natalie Portman speelt goed, ook de rest van de cast draagt zijn/haar steentje bij. Vincent Cassel is overtuigend als balletregisseur, Mila Kunis (Jackie uit That 70's Show) speelt degelijk als 1 van de andere ballerina's en Nina's moeder (Barbara Hershey) haalt je het bloed onder de nagels vandaan, zó irritant is ze en zo beheersend en manipulatief. Nina woont nog thuis, maar de relatie tussen moeder en dochter is echt naar.

Als laatste is er de symboliek in de film. Het contrast tussen de witte en zwarte zwaan, maar ook het contrast tussen de kleuren wit en zwart. Er wordt veelvuldig op subtiele wijze gebruik van gemaakt en dat is tof. Er heerst een constante spanning onder het oppervlak wanneer je de film kijkt. Steeds heb je het gevoel dat er iets gaat gebeuren en eigenlijk stopt dat pas op het eind. Ook dan snap je pas alles wat er daarvoor heeft plaats gevonden, pas dan valt alles op z'n plek. Ook dan snap je pas waarom de film zo'n hoog cijfer krijgt, wat mij betreft overigens volledig terecht. 

Laat je dus niet misleiden door sommige enge plaatjes (links), of horrorverhalen. Ja, soms is 'ie naar, maar absoluut het kijken waard, of je nou tegen nare dingen in films kunt of niet.