Genre: Fantasy / Avontuur
Waardering: 2/5
Waardering: 2/5
Lucy (Georgie Henley) en Edmund (Skandar Keynes) wonen na de avonturen uit deel 2 (`Prince Caspian') bij hun oom, tante en irritante neefje Eustace (Will Poulter). De situatie doet wat denken aan `Harry Potter'. Net als Harry, ontsnappen Lucy en Edmund aan de realiteit, dit keer niet op een treinstation (zoals Harry en het gezelschap in `Prince Caspian'), maar in een schilderij. Ze komen in zee terecht, in het koninkrijk van Narnia, waar toevalligerwijs Caspian (Ben Barnes) langs komt varen op een boot, de Dawn Treader. Caspian is op weg naar de Lone Islands, omdat daar allemaal mensen vermist worden, waaronder wat belangrijke heersers. De oorzaak voor de verdwijningen zijn slavenhandelaren. De bewoners van het eiland worden niet alleen ontvoerd en verhandeld, maar soms ook opgeofferd aan de groene mist, midden op zee. De mensen verdwijnen in de mist en Caspian, Lucy en Edmund ondernemen een missie om de bewoners te redden, net als de verdwenen heersers.  |
| Eustace |
Peter en Susan uit de vorige 2 films zijn niet aanwezig. Zij zijn aan het studeren in Amerika en worden gemist, voornamelijk omdat je nu moet kijken naar de minst interessante personages van de vier. Sowieso is het raar dat de helft van het ondertussen bekende viertal afwezig is. De film introduceert Eustace, het vervelende neefje die ook mee mag doen aan het grote avontuur. Hij fungeert als saboteur van de missie en als verteller. Op bijzonder pessimistische manier wordt vanuit Eustace's ogen verteld wat het gezelschap gaat ondernemen en waarom. Poulter speelt Eustace wel aardig, maar het personage op zich is niet zo interessant. Hetzelfde geldt voor Edmund. Wat hem bezig houdt komt in deze film niet ter sprake, in tegenstelling tot vorige Narnia-films. Alleen Lucy's karakter komt goed uit de verf, maar zij acteert dan weer wat schaapachtig. De beste acteur van het stel is denk ik Barnes, maar ook hij blaast je niet omver met zijn vertolking van Caspian. Het leukste karakter uit de film is de zwaardvechtende rat, die ik in de voorgaande delen ook al erg kon waarderen. Wanneer het beste personage echter een rat is ga je al twijfelen...
De film is op allerlei vlakken minder dan z'n voorgangers. Het epische gevoel, dat ik in zeker opzicht had in voorgaande delen, is hier verdwenen. Er zijn geen massale veldslagen meer, geen enorme legers die op elkaar afstormen of kolossale stukken land die men moet veroveren. Er is slechts een boot (wel een mooie hoor) waar grote delen van de film plaats vinden. Ze vechten tegen wat monsters (wel mooi gemaakte monsters, dat wel), maar het is allemaal niet zo spectaculair. Het verhaal helpt ook niet echt, aangezien ze op zoek gaan naar mensen die de kijker nog nooit heeft gezien en waar je ook geen affiniteit mee hebt. De groene mist dat symbool staat voor het algehele kwaad is ook niet iets waarvan je denkt dat het per direct vernietigd dient te worden. Wanneer de spanning toeneemt en je denkt dat het toch nog wel iets zou kunnen worden komt die leeuw weer uit het niets tevoorschijn om alle problemen op te lossen. Niet tof, die Aslan.  |
| vlnr. Aslan, Lucy, Edmund en Caspian |
Het einde deed me wat denken aan de laatste Lord of the Rings film, waarbij Frodo maar niet op die boot wil stappen. Ook hier is de laatste scène nogal overdreven dramatisch. Het christelijke karakter van de film (Aslan staat symbool voor Jezus/God) wordt vooral op het einde duidelijk omdat de link naar de realiteit wordt gemaakt. Waarschijnlijk gaan we Lucy en Edmund in deel 4 niet meer terugzien, maar Eustace vrees ik wel, gezien de laatste woorden van Aslan. Wijk dan maar wat af van de boeken van C.S. Lewis. Eustace in de hoofdrol, de horror... Deel 4 heet `The Magician's Nephew', dus Aslan kan het wel eens bij het rechte eind hebben. Daar is hij tenslotte ook God voor natuurlijk. Hopelijk zorgt God dan ook voor een iets beter deel 4, want ik vrees dat alleen de jongsten van Zijn schepselen en fanatieke fans dit deel kunnen waarderen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten