The Sunset Limited

Genre: Drama

Met: Samuel L. Jackson, Tommy Lee Jones
Waardering:  5/5

Een TV-film, uitgezonden op HBO, gebaseerd op een toneelstuk van Cormac McCarthy. Tommy Lee Jones heeft de regie in handen. De film begint zonder aankondiging of introductie met twee mannen in een huiskamer, zittend aan een klein tafeltje. De twee mannen hebben geen naam, in de aftiteling worden ze genoemd als Black en White. Je snapt vast wel wie wie is. White zit er verslagen bij en Black vraagt zich af wat hij met White moet doen. White is een professor, wat Black doet wordt niet duidelijk, maar is ook volstrekt irrelevant. White heeft net geprobeerd om een einde aan zijn leven te maken, maar Black heeft hem daarvan weten te weerhouden. Je zou zelfs kunnen zeggen dat Black hem heeft gered. Het gevolg is dat ze nu bij Black thuis in zijn appartement zitten en gaan praten over wat er gebeurd is. Een kleine inleiding m.b.t. de personages is op zijn plaats, maar ik ga niet teveel verklappen.

Black is nieuwsgierig en wil weten wat White zo ver heeft gekregen dat hij zelfmoord wil plegen. Nu is dat vrij menselijk, lijkt me. Iedereen zou dat graag willen weten. Maar er is meer, want Black is een overtuigd Christen. Hij gelooft dat God ervoor heeft gezorgd dat hij op het juiste moment bij White was, om zo zijn leven te kunnen redden. In het gesprek dat volgt is dit het uitgangspunt van Black. De film is overigens één groot gesprek, net als bijv. `A Man From Earth'. Een aanrader, overigens.

White is, in tegenstelling tot wat je zou verwachten, niet echt depressief te noemen. White heeft slechts ingezien dat de wereld niks meer betekent voor hem en dat de dood de enige uitweg is uit dit nare leven. Sommige mensen (de meeste, gok ik) zouden dit typeren als depressief, maar White is iemand die heeft nagedacht over de wereld en alles wat wij daarin doen. Hij is rationeel suïcidaal, in tegenstelling tot mensen die vooral wegens emotionele redenen zelfmoord plegen.

Black's pogingen om White van het bestaan en het nut van God te overtuigen komen constant haaks te staan op White's overtuigingen dat de hele wereld geen betekenis heeft. De twee mannen luisteren echter wel naar elkaar en bestrijden of beamen elkaars standpunten. Zo ontstaat er een hele interessante, licht filosofische, discussie tussen Black en White. Af en toe maakt Black nog een bijdehand grapje, terwijl White gitzwarte, cynische grappen afvuurt. De film is daardoor niet één brok rauw discussiemateriaal, maar laat de kijker ook af en toe lachen. Een anekdote over een stelletje dronken vrienden van Black is echt geniaal. De mannen hebben respect voor elkaar en zoals het in goede discussies gaat heeft soms de één het overwicht, om vervolgens weer op zijn plaats gezet te worden door een goed punt van de ander. Het momentum in de discussie verschuift tussen beide heren, waardoor er een dynamisch en heel interessant gesprek ontstaat, of je nu gelovig bent of niet.

De acteurs zijn steengoed. Ik kan uren luisteren naar de zware, rauwe en typische stem van Samuel L. Jackson en hier praat hij honderduit, als een volleerd predikant. Ook zijn gelaatsuitdrukkingen en lichaamstaal passen er helemaal bij en hij zou zo voor kunnen gaan in zo'n zwarte Amerikaanse gospelgemeente. `Ezekiel 25: 17' is er niets bij. Tommy Lee Jones is gelaten, rustig, maar heeft vlijmscherpe argumenten zo nu en dan, zoals het een professor betaamd. Hij is heel realistisch, pessimistisch en naar het einde toe komt hij steeds meer tot leven, geprikkeld door Black. De scène waarin White vertelt hoe de wereld volgens hem in elkaar zit is angstaanjagend en één van de beste stukken film die ik sinds tijden gezien heb. Kippenvel. Op cruciale momenten in de film wordt er gebruik gemaakt van een beetje licht aanzwengelende muziek, maar de rest van de film hoor je slechts het gesprek en wat achtergrondgeluiden.

Dit is een hele fijne, serieuze en symbolische film met twee fantastische acteurs en een bijzonder verhaal. Zeker het kijken waard als je enigszins geïnteresseerd bent in dit soort onderwerpen.