The Kids Are All Right

Genre: Drama

Met: Julianne Moore, Annette Bening, Mark Ruffalo
Waardering:  3.5/5

Een film gebaseerd op een situatie, niet echt op een verhaal. De film gaat niet zozeer ergens naartoe, alswel ergens over, en is in dat opzicht misschien wel descriptief te noemen. Een `descriptief' drama dus, net als bijvoorbeeld `The Rabbit Hole' en `Lost in Translation'. Allemaal films die zich focussen op een bepaalde situatie en deze uitwerken of van verschillende kanten belicht, zonder echt naar een climax toe te werken. Films met quasi-open eindes, omdat er geen echt verhaal verteld wordt van begin tot eind, maar slechts een situatie verfilmd wordt. Dit is bijvoorbeeld een groot verschil met andere drama's, zoals `Into the Wild', `Good Will Hunting' of `The Bucket List', waarin de hoofdpersoon duidelijk een doel voor ogen heeft. Deze films zijn meer rechttoe rechtaan, lineair en met logische, maar daardoor soms ook voorspelbare, eindes. Beide type films vallen onder het genre drama, maar waar iedereen `The Bucket List' ongetwijfeld kan waarderen, zal niet iedereen gelukkig worden van deze film.

Deze film brengt ons Nic (Bening) en Jules (Moore). Nic is een succesvolle dokter, we weten niet precies wat ze doet, maar wel dat ze 25 fibromen uit iemands buik heeft gehaald, dus ze zou wel eens chirurg kunnen zijn. Jules is naar eigen zeggen landschapontwerpster, hetgeen neerkomt op tuinvrouw, net zoals ze tegenwoordig de oppas in de crèche een pedagogisch medewerkster noemen. Jules en Nic zijn getrouwd en hebben 2 kinderen; Joni (Mia Wasikowska, die speelt Alice in `Alice in Wonderland') is de oudste met 18 jaar en Laser (Josh Hutcherson, van `Bridge to Terabithia' en `Cirque du Freak') is 15 jaar. Omdat 2 vrouwen samen nog altijd geen kinderen kunnen krijgen (en laten we hopen dat dit ook nog even gaat duren...) zijn beide kinderen verwekt door middel van een spermadonor. Ze hebben voor het gemak 1 spermadonor gebruikt en hebben besloten allebei een eigen kind te krijgen en die dan samen op te voeden. Joni en Laser hebben dus een verschillende moeder, maar wel dezelfde vader. Snappez Vous?

Nu is het in Amerika zo dat je op je 18e de kans krijgt om contact aan te vragen met je biologische vader. Joni vraagt dat aan (via de spermabank) en de spermadonor, genaamd Paul (Ruffalo), zegt dat hij dat ook wel ziet zitten. Joni en Laser hebben hun eerste ontmoeting met Paul, terwijl Nic en Jules daar geen weet van hebben. Wat volgt is een film over het contact tussen kinderen met hun biologische vader aan de ene kant, en twee moeders aan de andere kant die Paul meer zien als buitenstaander en een bedreiging voor hun gezin.

De personages zijn wel interessant en leuk om naar te kijken. Niet onbelangrijk, in een drama. Julianne Moore vond ik zelf wat tegenvallen. Ze speelt Jules, die zichzelf in de film een beetje wegcijfert tegen de veel succesvollere Nic. Ze is haast onderdanig op het zielige af en ik vond het niet zo geloofwaardig. Nic is hele andere koek, want door het vele werken chagrijnig en daarnaast kampt ze met een alcoholprobleem. Ze is vrij streng en niet bijzonder aardig, maar wel geloofwaardig en knap vertolkt. Ik was het meest verrast door Mark Ruffalo, die Paul speelt. Paul heeft zijn school niet afgemaakt en runt nu een bedrijfje in lokaal biologisch voedsel. Hij is een flierefluiter zonder verantwoordelijkheidsgevoel die zich in de meeste gevallen nogal egoïstisch opstelt, maar zijn charme en charisma zorgen ervoor dat je hem toch een sympathieke kerel blijft vinden. Hij levert wat mij betreft hier de beste acteerprestatie.

De film is wel okee en goed te kijken, al denk ik dat de meningen over deze film ontzettend uiteen gaan lopen. Ik vond de film wel de moeite, heb me ermee vermaakt, maar ben zeker niet laaiend enthousiast en tijdens de aftiteling zit ik wel met een dubbel gevoel. De situatie is mooi geschetst, blijft lang geloofwaardig (dingen lopen echter steeds meer uit de hand) en boeiend, maar toch was ik niet zo onder de indruk als bij bijvoorbeeld `The Rabbit Hole', waar ik de hele film veel boeiender en geloofwaardiger vond, zowel qua verhaal als qua acteren. Het gevoel blijft hier knagen dat er wellicht meer in had gezeten.