Potiche

Genre: Komedie
Met: Catherine Deneuve & Gérard Depardieu
Waardering: 4/5

Een typische, Franse komedie over het leven van een huisvrouw in 1977 die een paraplufabriek moet gaan leiden nadat de werknemers hun werkgever hebben gegijzeld. Die werkgever, Robert Pujol, is een meedogenloze man die zich niet bekommert om de arbeider. De arbeiders pikken het echter niet langer en sluiten hem op in z'n kantoor. Pujol is nogal geschokt en raakt tijdelijk uit de running, waardoor zijn vrouw Suzanne (Deneuve) de fabriek moet gaan leiden.

De kwaliteiten van de vrouw worden als inferieur gezien en dat laat iedereen Suzanne ook merken. Suzanne, die haar landgenoot De Beauvoir blijkbaar nog niet gelezen heeft, is nog niet erg beïnvloed door het feminisme. Ze houdt ook niet zo van lezen, maar meer van hardlopen in het park, het huishouden doen en kleine gedichtjes schrijven. Over eekhoorns, bijvoorbeeld. Maar schijn bedriegt, want Suzanne ontpopt zich tot een geboren leider. Ze heeft zakelijk instinct, een goede band met de arbeiders en de daadkracht om directrice van een fabriek te zijn aan het einde van de jaren '70. Samen met haar linkse zoon, die zich alleen maar voor kunst kan interesseren en haar rechtse dochter, die worstelt met een lange-afstandsrelatie, wint ze het vertrouwen van de arbeiders.

De film is grappig. Alles is heel ouderwets gefilmd en er wordt zwaar overdreven geacteerd. Overgangen naar flashbacks zijn hetzelfde als bijv. in de eerste Star Wars films. Suzannes zoon lijkt overigens sprekend op Luke Skywalker in een hele foute, gebreide, rode trui met een verschrikkelijk motiefje. De flashbacks zijn licht absurd en bijzonder grappig, vooral vanwege de knulligheid in die scènes. Suzanne is een hele grappige, sarcastische vrouw die maar al te goed door heeft dat haar man haar niet waardeert. Ze verweert zich met venijnige opmerkingen, waarin haar gevoelens soms doorsijpelen. Sarcasme is het hoofdbestandsdeel van de humor. De chemie tussen Depardieu, die eigenlijk in de film haar tegenstander is, en Deneuve is fantastisch. Om een aantal scènes heb ik hard gelachen, vooral vanwege de combinatie van knulligheid en absurditeit. Dit is dan ook één van de schaarse dagen dat ik spijt heb dat ik niet wat beter heb opgelet bij Frans. Sorry Sacha.