Met: Warren Christie, Ryan Robbins & Lloyd Owen
Regie: Gonzalo López-Gallego
Waardering: 1.5/5
De film heeft één aanknopingspunt met de realiteit en dat is dat de Amerikanen na 1972 niet meer hebben geprobeerd de maan te bereiken. De reden ervoor zouden we op teruggevonden filmmateriaal, hetgeen toevalligerwijs in de handen van de regisseur is gekomen, kunnen aanschouwen. Net zoals in The Blair Witch Project dus, of Cloverfield. Deze film is een compilatie van het beeldmateriaal dat de regisseur ergens in de Grote Oceaan moet hebben opgedoken. Leuk concept, verschrikkelijk slecht uitgewerkt.
Helaas heeft de regisseur gedacht dat dit vervolgens een excuus is om instabiele, storende beelden te presenteren. Zelfs camera's die op het maanoppervlak staan bewegen en krijgen het niet voor elkaar een stabiel beeld eruit te persen, maar geven strepen, verschillende kleuren en zoomen in en uit. Daarnaast hoor je constant ruis, insectgeluiden, echo's en onduidelijke conversaties, omdat om één of andere reden de communicatie constant wegvalt. Wanneer je dan eventueel iets buitenaards kan zien verschijnt er zo'n cirkel om het punt waar je je op moet focussen, zodat de regisseur zeker weet dat je het ziet. Net als bij de DWDD-filmpjes. Het staat bijzonder knullig en ik voelde me als oplettende kijker een beetje ondergewaardeerd.
Het verhaal, voor zover aanwezig, is dat 3 Amerikaanse astronauten naar de maan gaan om wat spionagemateriaal te plaatsen zodat ze vanaf de maan de Russen beter kunnen volgen. Sja, de Russen volgen vanaf de maan, waarom makkelijk doen en ergens in Polen een installatie plaatsen als het ook moeilijk ingewikkeld op de maan kan? De astronauten hebben niet door dat dit uiteraard nooit de echte missie kan zijn. Ze stellen geen vragen, zijn bereblij dat ze naar de maan mogen en beginnen pas als ze geland zijn met nadenken. Dan is het echter al te laat.
Wat ze op de maan tegenkomen is uiteraard buitenaards leven. Dat leven heeft het, zoals wel vaker, op de mens gemunt. Een Russische kosmonaut (die Russen hadden waarschijnlijk hetzelfde plan als de Amerikanen) is al dood en de Amerikanen zijn de volgende. Ik vraag me af wat de insectoïde aliens in de tussentijd dan hebben gegeten. De maanmissie is vervolgens een reeks beelden en flarden slecht gefilmde scènes met opzettelijk veel ruis. Dit is allemaal bedoeld om de spanning op te bouwen. Dat lukt niet.
De film is niet spannend. Ook niet eng. Het is gewoon slecht, saai, voorspelbaar en eigenlijk niet te kijken. Je kan met het concept alle kanten op, maar de richting die hier ingeslagen wordt werkt voor geen meter. Handycam horrors kunnen tof zijn, maar deze is dat niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten