Met: Dominic Cooper, Ludivine Sagnier, Raad Rawi & Philip Quast
Regie: Lee Tamahori
Waardering: 3.5 / 5
The Devil's Double geeft een kijkje in het leven van de zoon van de dictator Saddam Hoessein. Luitenant Latif Yahia wordt opgeroepen door Saddam's zoon, Uday Saddam Hoessein. Misschien een eer voor aanhangers van het regime van Hoessein, maar niet voor Latif aangezien hij een vriendelijke, vredelievende man is met een afkeer van het gruwelijke beleid van Saddam. De reden dat Latif wordt opgeroepen, het is 1987, is dat hij sprekend lijkt op Uday en hij moet zijn dubbelganger worden. Dictators en andere ongure personen doen dit voor hun eigen veiligheid, maar ook omdat ze veel openbare optredens hebben waar ze niet allemaal aanwezig kunnen zijn indien er maar één versie, hetgeen meer dan genoeg is natuurlijk, van hen op deze Aarde rondloopt.
Maar Latif weigert. Hij wordt gemarteld, zijn gezin wordt met de dood bedreigd en na een week van marteling vraagt Uday het nog maar eens. Niet vriendelijk, overigens. Latif stemt in en moet vervolgens nog weken het leven van Uday bestuderen, martelvideo's bekijken die de kijker ook ziet en waar je behoorlijk misselijk van kan worden (al duren deze scènes niet zo lang) en een chirurgische ingreep aan zijn gezicht ondergaan. Hij wordt uiteindelijk door Saddam goedgekeurd en dan begint zijn leven als dubbelganger pas.
Latif heeft echt bestaan, leeft nog steeds en heeft uiteindelijk weten te ontsnappen aan Uday. Hij is in Ierland gaan wonen en heeft een aantal boeken geschreven over zijn leven als gevangene en tevens dubbelganger van Uday. Eén van die boeken is The Devil's Double en dit boek is dus bij dezen vertaald naar het witte doek. Regisseur Lee Tamahori, die eerder onder andere Die Another Day maakte, maakt van The Devil's Double een aardige combinatie van spanning en drama en gaat een aantal gruwelijke scènes niet uit de weg. Ik had er geen problemen mee, zeker niet omdat het bijdraagt aan het gevoel dat de film wil opwekken.
Dominic Cooper speelt zowel Uday als Latif, op zich een logische keuze natuurlijk, maar ondanks het feit dat het dezelfde acteur is weet je altijd precies naar wie je aan het kijken bent en dat is best indrukwekkend. Het acteerwerk van Dominic Cooper steekt wel een eind boven de prestaties van de rest uit. Veel andere personages worden niet al te best uitgewerkt met als toppunt dame van plezier Sarrab, gespeeld door Ludivine Sagnier. Zij ondergaat een paar vrij ongeloofwaardige plotwendingen die de film niet ten goede komen, zeker omdat hetzelfde verhaal verteld had kunnen worden zonder dit personage. Ze is alleen aanwezig voor een geforceerde romance.
In het begin van de film is Uday uiteraard geen aardige man, maar veel verder dan de gemiddelde Hollywoodschurk komt hij niet. Hij martelt, trekt een kwaad gezicht en heeft macht die hij niet verdient. Naarmate de film vordert en Latif steeds dichter bij Uday komt te staan krijgt de kijker steeds een beter beeld van Uday. Uday is een totaal gestoorde man, zonder enig geweten. Hij heeft mensen in dienst om alles voor hem te regelen wat hij wil. Drank, drugs en vrouwen zijn het enige waar Uday zich mee inlaat en de laatste categorie gaat meestal niet vrijwillig mee. Latif kijkt alles met meelij aan, maar kan niks doen. Zijn machteloosheid staat in schril contrast met de ongelimiteerde mogelijkheden van Uday. Het miserabele leven van Latif, die desondanks zich staande weet te houden, komt dan ook goed uit de verf en maakt deze film interessant om te zien.
Echt sprake van een verhaal is er niet, afgezien van het rekruteren van Latif en diens einde. De tussenperiode bestaat voornamelijk uit een schets van Uday, die haast een karikatuur van zichzelf lijkt te worden. Ik vond dat niet zo'n probleem, voornamelijk omdat het verre van saai is en niet ongeloofwaardig. Het script is wel het één en ander op aan te merken, voornamelijk wanneer het gaat om dialogen tussen een aantal sleutelfiguren in de film, maar wat men wél effectief doet is de situatie schetsen binnen een leven waarin alles mogelijk is, behalve ontsnappen aan Uday.
The Devil's Double is een kijkje in de keuken van Uday Saddam Hoessein. Ik denk dat de film behoorlijk realistisch is en dat het alleen al daarom de moeite waard is. De vreemde, wrede Uday vond ik een geloofwaardig product van ongelimiteerde macht en mogelijkheden, aangezien hij zich alleen tegenover zijn vader hoeft te verantwoorden. En die had het nogal druk. De imposante vertolking van Dominic Cooper voegt nog wel een puntje toe aan de waardering van een verder spannende, goed te bekijken film die nooit saai wordt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten