We Bought a Zoo

Genre: Drama / Komedie (124 min.)
Met: Matt Damon, Scarlett Johansson & Thomas Haden Church
Regie: Cameron Crowe
Waardering: 3/5

Benjamin Mee (Damon) is een alleenstaande vader met twee kinderen nadat zijn vrouw een half jaar geleden is overleden. We leren Ben kennen als een sympathieke man met een voorliefde voor avontuur, variërend van het interviewen van Zuid-Amerikaanse dictators tot het jagen op tornado's. Het oog ervan, om precies te zijn. Beide typen avonturen lijken me niet bepaald aan te raden, maar de introductie wordt met wat humor gebracht. Zo vraagt Benjamin naar de favoriete film van de dictator waarop deze antwoordt: "Toy Story, part two." 

Een avonturier dus, maar ook iemand die gekweld wordt door de herinneringen aan zijn overleden vrouw. Die herinneringen vindt Benjamin overal terug. Hij kan nauwelijks door het kleine, pittoreske stadje lopen zonder dat een burgertent of donutzaak hem aan zijn overleden vrouw doet denken. Ze moeten in de halve stad gedate hebben. Benjamin's broer, gespeeld door Thomas Haden Church, geeft hem het advies om te verhuizen en opnieuw te beginnen. Hijzelf heeft dat geprobeerd na een scheiding en dat is relatief goed bevallen, zo vertelt hij. Dus Benjamin gaat op huizenjacht. Zijn makelaar, een olijke zwarte man, laat hem wel tien huizen zien, maar Benjamin en zijn ontzettend schattige dochter van een jaar of acht (geen sarcasme, ze is echt heel aandoenlijk en het feit dat ik dat opmerk zegt in dit geval aardig wat) vinden niets van hun gading, totdat ze aankomen bij een nogal afgelegen huis.

Thomas Haden Church

Het is liefde op het eerste gezicht tussen Benjamin en het huis. "We're gonna live here", roept hij terwijl ze alleen nog maar de oprit oprijden. Een lichtelijk overhaaste beslissing en eenmaal binnen gekomen ziet Benjamin dat zijn dochtertje het huis helemaal geweldig vindt. Benjamin is in de wolken, totdat de olijke zwarte man verkondigt dat de achtertuin een dierentuin is. Dat is ook een tuin, dat wel. Benjamin is in de spreekwoordelijke ringstaartmaki gelogeerd. Er is echter geen weg terug in dit soort films. Misschien in het echt ook niet, met zo'n dochtertje. Ondanks het goede advies van zijn broer (iets in de trend van "Whatever you do, don't buy a zoo") koopt Benjamin het grondgebied, inclusief dierentuin, dieren en staf en rest hem de zware taak om het geheel op te knappen, goed te laten keuren en te heropenen in de zomer. 

Geen makkie, zelfs niet voor de geboren avonturier Benjamin. Gelukkig voor Benjamin, en voor mij, is dierverzorgster Kelly er nog. Het is een wat minder mooie, diervriendelijk versie van Scarlett Johansson, gespeeld door Scarlett Johansson. Het korte haar, de werkkleding, haar naam en de lichtelijk overdreven ethische houding ten opzichte van dieren kan echter niet verbloemen dat ze een prachtige vrouw is. Ze weet het ook. Ze is zelfverzekerd. Ja, sommigen zouden het arrogantie noemen, maar arrogante mensen hebben vaak gelijk. Gelijk krijgen is mede de voedingsbodem voor arrogantie. "If I wanted to be kissed by you, you wouldn't have a choice." Ze heeft gelijk, naar ik vrees. 

v.l.n.r. de hatelijke secretaresse, de dronkaard, Kelly,
de kerel met de aap en Lily.

We Bought a Zoo, een zin die door Benjamin's dochter met enige regelmaat wordt geëxclameerd, heeft wel wat mankementen. Ten eerste de cast. Matt Damon en Scarlett Johansson zijn prima te aanschouwen en ook Thomas Haden Church (Easy A en Sideways, beide aanraders) is bijzonder grappig. Naast deze drie goed uitgewerkte personages die ook het leeuwendeel van de humor aanleveren bevat de film een verder weinig interessante staf met een dronkaard, een kerel met een aap op zijn schouder en een secretaresse die het blijkbaar leuk vindt als de baas failliet gaat. Ze wil in de bijstand ofzo. Benjamin heeft verder een opstandig zoontje, Dylan (Colin Ford), die in eerste instantie niet erg aardig overkomt en in latere instanties eigenlijk ook niet. Kelly heeft nog een nichtje, Lily, gespeeld door Elle Fanning. Ik vond haar in Super 8 goed, maar hier heeft ze een doelloze rol als boerenmeid die verliefd wordt op Dylan. 

Ten tweede bevat het verhaal een overbekend concept hetgeen ook nog eens ontzettend clichématig wordt uitgewerkt. Van begin tot einde is de film behoorlijk voorspelbaar en daardoor aanzienlijk minder interessant. Een film als The Descendants, met een vader in een vergelijkbare situatie, heeft aanzienlijk meer om het lijf en is vele malen beter dan dit. Aan Matt Damon ligt het niet. Volgens wat vrouwelijke huisgenoten is het niet de meest aantrekkelijke Hollywood-acteur, maar naarmate ik meer films zie van Matt Damon ga ik hem ook steeds meer waarderen. Hij kan helaas deze film ook niet naar een iets hoger niveau tillen, iets dat vooral de schrijvers aan te rekenen valt.

Ten derde is het verhaal waargebeurd, maar krijg je toch meer het idee dat het een uit de hand gelopen grap is. Wie koopt er nou een dierentuin? Een Russische oliesjeik misschien, al hebben die tegenwoordig meer met voetbal dan met dieren, maar iemand met een normaal salaris zou dit toch niet doen? Het is eigenlijk aan de film om een goede reden te geven. Geef me in ieder geval een betere reden dan een overleden echtgenote, want de dood van een naaste genereert toch maar zelden een enorme portie geluk en dierenliefde. Het feit dat het waargebeurd is vind ik nog geen reden om het kopen van een dierentuin maar gewoon voor lief aan te nemen. Maar dit gebeurt wel. Benjamin is een avonturier en ziet de dierentuin als een levensgroot avontuur, zo luidt de verklaring. Ik vind het niet overtuigend.

Het is lekker weer buiten, het is weekend, ik ga zo barbecueën en Scarlett Johansson speelt in deze film. Dit zijn eigenlijk de enige redenen dat deze film een puntje hoger krijgt en dus daarmee een voldoende. Het is tenslotte een prima film voor de zomer, maar allemaal iets te ongeïnspireerd naar mijn mening. Er komt ongetwijfeld nog wel een betere feel-good movie uit die je op een nazomerse avond kan kijken, maar tot die tijd is dit zo slecht nog niet.