Met: Reese Witherspoon, Chris Pine & Tom Hardy
Regie: McG
Waardering: 2 / 5
In This Means War nemen twee CIA-agenten het op tegen elkaar. Niet omdat ze elkaar verraden hebben, zijn verbannen door het hoofdkwartier of omdat ze een missie hebben vernacheld, maar omdat ze allebei achter dezelfde vrouw aanzitten. Via een datingsite, en later via wat satellieten, komt Lauren (Witherspoon) in beeld en al snel heeft ze dus twee extreem gevaarlijke, althans dat wil de film ons laten geloven, CIA-agenten achter zich aan zitten. De redenen voor dit curieuze plot worden in de introductie gegeven.
"Remember, this operation is covert." Ik vind het altijd vrij problematisch wanneer CIA-agenten eraan herinnerd moeten worden dat de operatie geheim is. Maar ze zouden het maar vergeten. Doffe ellende natuurlijk. Nu hebben onze twee helden, Tuck (Hardy) en FDR (Pine), het geheugen van een goudvis en 10 minuten later staat het hotel in fik, zijn er 6 doden gevallen en is er iemand enkele tientallen meters naar beneden gestort om niet zachtjes te eindigen op het dak van een passerende auto. Het idee was om boef Heinrich (Til Schweiger, die de meesten zullen kennen als Hugo Stiglitz uit Inglorious Basterds) te grazen te nemen, maar in plaats daarvan sterft Heinrich's broer, Jonas. Heinrich is boos, de bazin van de CIA ook en Tuck en FDR worden geschorst.
Ze vervelen zich en Tuck, wanhopig op zoek naar de ware, schrijft zich in bij een datingsite. FDR vindt het maar triest. Ik kom nog even terug op die naam / afkorting overigens, maar eerst nog even het flink schrale plot. De datingsite, itsfate.net, regelt een afspraakje. Tuck en Lauren keuvelen wat en het gesprek dat voornamelijk volzinnen als "Say that again, your voice is beautiful." en "You're gorgeous." beslaat wordt afgesloten met de mededeling van Lauren dat ze een filmpje en een koude douche gaat pakken. Hopelijk niet tegelijkertijd, dacht ik nog. Tuck zegt "ik ook", maar dan in het Engels, en ze gaan allebei naar huis. Ik kan me de laatste keer niet herinneren dat ik zo een gesprek heb afgesloten.
Lauren loopt vervolgens naar de videotheek waar ze FDR tegen het lijf loopt. FDR is de gladheid zelve en claimt te weten hoe hij vrouwen moet behandelen. Lauren heeft dat wel door en laat zich niet zo makkelijk inpakken als de recentere overwinningen van FDR, waardoor FDR haar natuurlijk alleen maar aantrekkelijker vindt. Niet veel later laten Tuck en FDR elkaar hun recente vlam zien om erachter te komen dat die vlam dezelfde is. Ze stellen een 'gentleman's agreement' op, met daarin enkele regels zoals het niet dwarsbomen van elkaars dates etc. Maar je raadt het al, daar gaan ze zich natuurlijk niet aan houden en waarom zouden ze ook, als ze een halve CIA-afdeling tot hun beschikking hebben met personeel die het spelletje gewoon meespelen en van het stellen van kritische vragen nog nooit gehoord hebben. Verder dan wat bezwaren over 'constitutional issues' (mooie term voor het ondermijnen van de Grondwet) komt het niet, waarop FDR maar één antwoord heeft; "Patriot Act." Voor de goede orde, zo'n antwoord slaat echt helemaal nergens op.
Het contrast tussen Tuck en FDR is geprobeerd te maken, maar in feite zijn het allebei trieste excuses voor CIA-agenten (Tuck vraagt tijdens actiescènes tot twee keer toe een nieuw magazijn voor zijn revolver) en trieste excuses voor volwassen personen. Tuck is wat serieuzer, heeft geen familie en spendeert zijn vrije tijd met sporten en zijn kindje, Joe. FDR is een womanizer en er blijkbaar goed in. Hij heeft een huis met als plafond een glazen bodem van een zwembad waar van de regisseur alleen maar vrouwen mogen zwemmen in bikini.
This Means War is vrij slecht. Ten eerste, FDR?! De 'F' staat voor Franklin en de rest mag je zelf bedenken (Hint: WO II). Je noemt je karakter alleen maar FDR als...Nee, dat doe je gewoon niet. Zeker niet in zo'n film. De regisseur wel, maar deze noemt zichzelf ook 'McG'. Iets minder erg dan FDR, maar McG bestaat dus in de realiteit en staat garant voor behoorlijk waardeloze films. Hij maakte beide Charlie's Angels en Terminator Salvation. This Means War is echter een stuk slechter dan Charlie's Angels, een film waar ik nog wel naar kon kijken al was het verhaal of de regie daarvoor niet verantwoordelijk.
Ik ga niet benoemen wat er allemaal niet klopt aan deze film, maar een aantal punten moet genoeg zijn om mensen ervan te weerhouden dit te aanschouwen. Er zijn de personages die simpelweg niet sympathiek zijn en waarmee je nooit een band voelt. Voornamelijk FDR is behoorlijk irritant. Lauren is wat flets en haar mix van hopeloosheid en actiechick werkt totaal niet. Van Tom Hardy is het jammer dat hij überhaupt in deze film zit, na in een paar topfilms te hebben geschitterd. Het leukste karakter is de beste vriendin van Lauren, Trish. Ze geeft Lauren allemaal slechte adviezen, maar het is wel redelijk grappig. Ze deed me een beetje denken aan de hoofdrolspeelster uit Bridesmaids. Daarnaast is de film ontzettend voorspelbaar. Het enige dat nog eventueel een verassing is, is de keuze van Lauren, maar de oplettende kijker zal niet van zijn of haar stoel vallen van verbazing. Tel daarbij cheesy soundtracks op "How You Feelin' Now", het tergende script en de van tijd tot tijd saaie stukken film en je hebt niet iets om naar uit te kijken. Dat moet je dan ook zeker niet doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten