Being Flynn

Genre: Drama (102 min.)
Met: Robert DeNiro, Paul Dano, Julianne Moore & Olivia Thirlby
Regie: Paul Weitz
Waardering: 3 / 5

Regisseur Paul Weitz, die ons eerder American Pie en Little Fockers bracht, werpt zijn komische mantel af en komt nu met een drama. Being Flynn - gebaseerd op een autobiografische roman van Nick Flynn - vertelt het verhaal van Nicholas Flynn, zoon van de zelfverkozen schrijver Jonathan en suïcidale, hardwerkende Jody. Zijn moeder pleegt zelfmoord en zijn vader heeft hij al jaren niet gezien. Wanneer echter zijn vader 18 jaar later plotseling opbelt verandert het leven van Nicholas ingrijpend.

Jonathan is voor Nicholas een manifeste absentie, zoals hij het zo mooi weet te omschrijven. Jonathan was er nooit, was altijd op pad en heeft in de gevangenis gezeten voor fraude en heling. Jonathan is een homofobe racistische alcoholist, een ongevoelig persoon, een egoïst, altijd op zoek naar erkenning en mist elke vorm van empathie. Hij acht zichzelf een geniaal novellist, briljant dichter en hartveroverend verhalenverteller. Alles wat hij aanraakt verandert in goud, hij is met drie meesterwerken tegelijk bezig en wacht slechts nog op de erkenning van de intellectuele gemeenschap. Tot die tijd is hij taxichauffeur om flarden uit de levens van passagiers mee te pakken, die hij mogelijkerwijs eloquent zou kunnen verwoorden in zijn bijna afgeronde klassieker. 

In werkelijkheid is Jonathan een talentloze narcist. Dat is dubbel problematisch. Hij is narcist - vindt zichzelf geweldig - maar heeft tegelijkertijd maar weinig schrijftalent. Erkenning, iets waar hij zo naar snakt, zal hij dan ook niet snel krijgen. Zijn wanen hebben echter ook zo z'n voordelen. Zo is Jonathan er stellig van overtuigd dat alles wat hem overkomt hem een betere, zo mogelijk nog genialere, schrijver zal maken. Hoe diep hij ook zinkt, hij ziet alles als potentieel schrijfmateriaal voor zijn meesterwerk en gaat nooit bij de pakken neer zitten. 

Nicholas is in veel opzichten het tegenovergestelde van zijn vader. Hij is timide, niet erg zelfverzekerd, heeft redelijk wat schrijftalent, werkt met daklozen en heeft een kalme uitstraling. Nicholas is niet erg welbespraakt voor een schrijver, maar zijn gezichtsuitdrukkingen - laat dat maar aan Paul Dano over - zijn veelzeggend. Hij krijgt een leuke vriendin via z'n werk en alles loopt op rolletjes, maar naarmate het contact met zijn vader intenser wordt gaat het mis. Nicholas begint steeds meer van zichzelf in zijn vader te herkennen en jeugdherinneringen - niet de meest gezellige herinneringen - komen weer boven. Jonathan en Nicholas brengen het slechtste in elkaar naar boven en beiden zijn langzaam maar zeker hun leven aan het vergooien.

Niemand vertelt Jonathan dat hij een mislukkeling is. Ik weet niet of het nut zou hebben, maar niemand probeert het. Zijn zoon - die toch ondertussen moet weten wat er mis is - en zijn vrienden gaan geen hulp voor hem zoeken. Ze zijn hem liever kwijt dan rijk, lijkt het. De enigszins labiele Nicholas kan niet goed omgaan met de situatie van zijn vader, zeker niet wanneer zijn vaders problemen hem op allerlei persoonlijke vlakken gaan treffen. Werk en privé gescheiden houden wordt moeilijk in dit geval. 

Paul Dano is fenomenaal als de enigszins labiele Nicholas die het beste van zijn leven probeert te maken. Dat is niet gemakkelijk, gezien de omstandigheden. Met veel moeite houdt hij zich staande en Dano is ideaal voor dit soort rollen. Ik ben sowieso erg fan van Dano, die prachtige rollen in There Will Be Blood en The Good Heart vertolkt, maar ook hier sterk speelt. 

Robert DeNiro levert na wat films met vooral bijrollen weer eens een degelijke rol af. Hij is geen karikatuur of sidekick, maar heeft een noemenswaardige rol. Hij zet Jonathan wel heel theatraal neer. Hij blijft maar hameren op zijn genialiteit en 90% van de gesprekken gaan over hemzelf. Wanneer dat niet zo is zorgt hij daar wel voor, door simpelweg anderen te onderbreken en te verkondigen hoe lekker hij aan het schrijven is, de laatste tijd. Maar of zijn vertolking realistisch is? Helaas is het relevantste gedeelte van mijn praatgroepje - bestaande uit twee psychologen, een psychiater, een kunstmatig intellect en mijzelf - op vakantie en kan ik het niet verifiëren.

Being Flynn laat ons middels flashbacks kennis maken met Jody (Moore). Jody, Nicholas' hardwerkende moeder, heeft twee banen, veel vriendjes nadat Jonathan hen verlaten heeft en leidt een stressvol bestaan. Maar is dat genoeg reden voor zelfmoord? Waarom ze het doet en het enige wat ze liefheeft achterlaat wordt niet uitgewerkt. De afwerking van het verder goed opgezette Being Flynn laat sowieso wat te wensen over. Nadat er een interessante situatie is ontstaan tussen Nicholas en Jonathan neemt de film opeens een sneltreinvaart. Van de goed opgebouwde spanning, de menselijke problemen en de intrigerende personages blijft nog maar weinig over. Het einde komt over als een afgeraffeld essay waarbij de schrijver een goed idee had voor een concept, maar dat uiteindelijk is vergeten fatsoenlijk uit te werken.