Een trend is de verloedering van de jeugd, de invloed van social media en hoe die twee factoren samen tot onvoorstelbare gebeurtenissen kunnen leiden. Project X bleek een voorbode van menig uit de hand gelopen feest, variërend van het kraken van een Franse villa tot het slopen van Haren. Gebeurtenissen in Hollywood waarbij jongeren de huizen van celebraties beroofden, vormen de aanleiding voor The Bling Ring.
Coppola's vorige film, Somewhere (2010), was mij te traag. Het verhaal sprak ook niet echt tot de verbeelding. Hoe anders is The Bling Ring, een schreeuwerige, lawaaierige film met jongeren die zich zo stierlijk vervelen dat gewoon zuipen en blowen niet meer voldoende is. Dat doen ze ook, daar niet van, maar ze zijn op zoek naar een thrill.
De adrenalinerush wanneer ze zich voor het eerst in Paris Hiltons huis bevinden is meteen raak. 'Oh My God' en 'This is soooo awesome' vliegen je om de oren, terwijl de pompende soundtrack door blijft ratelen. Leuk detail is dat Paris (net als wat andere celebs) toestemming gaf in haar huis te filmen. Paris is al jaren publiek bezit, maar doet daar nooit moeilijk over. Ook nu niet. Haar schoenencollectie, sieradencollectie en foto's van zichzelf die overal te vinden zijn, vinden gretig aftrek in de montage. Niet alleen de jongerencultuur, maar ook hun voorbeelden worden kritisch bekeken.
De jongeren, bestaande uit een homo en vier jonge meiden, zijn geobsedeerd door mode en glamour. Ze zien Paris of Lindsay lopen met een Chanel of Louis Vuitton en willen dat hebben. Ze kijken wanneer Paris een feestje host of wanneer Lohan is gearresteerd en breken die avond in om zo hun accessoires op te pikken. Dat ze eventueel gepakt kunnen worden, dat het illegaal is, dat gij niet zult stelen, daar denken ze niet over na. En criminaliteit loont. Vrienden respecteren hun acties, hun buit en ze worden toegelaten in exclusieve clubs.
Juist het gemak waarmee de jongeren binnendringen in de huizen en zich tot tijdelijke eigenaar benoemen, is het sterkste aspect aan de film. De huidige jongerencultuur en de kritiek daarop wordt feilloos gefilmd en het is nog leuk om naar te kijken ook. Sofia Coppola weet de sfeer goed te vangen, zet de onbezonnen, naïeve jeugd erg sterk neer en brengt een waargebeurd verhaal over dat zeker de moeite is om te zien. Dat het einde dan ietwat langdradig is, is bijna onvermijdelijk. Het blijft tenslotte Sofia Coppola.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten