Toen Zack Snyder in 2006 300 maakte, waren de visuele effecten en de roodsaturatie de meest opvallende kenmerken. Mensen in slow motion in mootjes hakken werd tot kunst verheven. Nu neemt Noam Murro het stokje van Snyder over in 300: Rise of an Empire.
De nieuwste 300 speelt zich voornamelijk op zee af. Terwijl Xerxes en zijn leger het in the Hot Gates opneemt tegen Leonidas vaart de opperbevelhebber van de marine, Artemisia, uit om Griekenland vanaf de Egeïsche zee aan te vallen. Daar stuit ze op Themistokles, de held van Marathon en commandant van de vloot van de Grieken, die 10 jaar eerder de eerste Perzische invasie al had afgeslagen en de Perzische koning Darius I doodde.
In het eerste half uur geeft 300: Rise of an Empire enige achtergrondinformatie. Zo komt het ontstaan van de bizarre Xerxes aan bod, evenals het verleden van Artemisia en Themistokles. Themistokles blijkt een briljant strateeg, eloquent diplomaat en krachtige strijder. Acteur Sullivan Stapleton vertolkt zonder veel moeite de Griekse held en is nergens ongeloofwaardig.
Dat kan helaas van Artemisia, gespeeld door Eva Green, niet worden gezegd. Ze kijkt constant ongemakkelijk, alsof het ergens jeukt. Toppunt is een bizarre seksscène op haar schip terwijl oorlogsmuziek met roffelende drums en hysterische strijkers klinkt, gemaakt door Junkie XL. De muziek is totaal misplaatst, net als de hele scène trouwens, maar de twee grootste pluspunten van Eva Green moesten natuurlijk wel in de film voorkomen.
Gelukkig maakt de actie veel goed. Heel veel. De verwachtingen na 300 lagen hoog, maar regisseur Noam Murra bewijst oog te hebben voor stijlvolle gevechten en strakke choreografie. De gevechten zijn gelikt, bloederig en weer heerlijk overdreven. Slow motion shots worden afgewisseld met lange shots waarin krijgers in real time vele slachtoffers maken. De actiescènes behelzen man-op-man gevechten, maar ook veldslagen op zee en zijn zodoende veelzijdig, afwisselend en een genot voor het oog.
Tevens valt op dat 300: Rise of an Empire een grauwer kleurenpalet gebruikt dan haar voorganger. Het bloed is minder rood, de kleuren minder gesatureerd. Wel zijn de schrale oneliners weer van de partij. Mijn persoonlijke favoriet is deze, een citaat dat weer slaat op die rare seksscène: "You fight much harder than you fuck." Daar wilde ik het graag bij laten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten