Ik ben ZZP'er

Het schouwspel is verplaatst van de Ysbreeker naar Café Bloemers. Oud, bruin, altijd gezellig, blues/rock op de zaterdagmiddag, foute top 40 op de donderdagavond. Voertaal achter de bar is nog gewoon Nederlands. Steek je het centrum in vanaf hier, net achter De Nederlandsche Bank, dan wordt de hele horeca gerund door gelukszoekers uit het buitenland. Hier heet de bedrijfsleider Dirk, zit-ie onder de tattoos, spreekt-ie plat Amsterdams en schrijft hij een boek over het versieren van vrouwen.

Café Bloemers

We discussiëren over The Game, een boek over pickup artists. Dat heeft niks met auto's te maken, of met platen, maar met het oppikken van vrouwen. Een geniaal boek, niet zozeer om de inhoud, als om de manier waarop het geschreven is. Als je VICE mag geloven - lees jij dat soort artikelen? Ja, ik lees dat soort artikelen, het is fucking grappig, net als The Game dus - zijn de vrouwen echter bekend met The Game en moet je dingen als handlezen in de kroeg achterwege laten. Net als waarschijnlijk 90% van de rest van dat boek. 'Maar hoe dan wel?', vraag ik Dirk. Hij heeft allerlei ideeën en theorieën, waarvan de mooiste toch wel is om een Gay Best Friend te regelen en dan uit te gaan in de Reguliersdwarsstraat, om er zeker van te zijn dat je zo'n beetje de enige straight guy bent in een straat vol met vrouwen en homo's.

Ik zeg dat ik meestal gewoon een praatje maak en wel zie waar het schip strandt. Dat snapte Dirk wel.

Tegenover me vindt een sollicitatiegesprek plaatst. 'Een formaliteit, die nemen we aan', verzekerde Dirk me eergisteren, wijzend naar de foto op haar CV. Daar stond ze, zomers tenue, vol blond haar, een plaatje. Als ik naar de rest van de bediening kijk, denk ik dat Dirk vaker de sollicitatiegesprekken voert.

Canvas

Soep van de dag: mosterdsoep.

'Ik ben ZZP'er', vertelde de toiletjuffrouw mij gisteren in de Canvas. Dat kan dus alleen in Amsterdam, denk ik dan, waar dus een markt blijkt te zijn voor toiletjuffrouwen. En die gaan daar dus niet alleen zitten, maar stallen hun hele handel uit. Snoepjes, kauwgom, servetjes, deodorant, gel, wax, muziekje - pissen wordt een waar feestje.

Zo'n toiletjuffrouw, of eigenlijk een goede sfeer op de plee, draagt dus enorm bij aan de belevenis van een feestganger. Normaal gesproken moet je het feestje onderbreken om weer eens te gaan pissen, een gebeurtenis die in frequentie toeneemt naarmate de avond vordert. Een psychologische barrière, want je wilt door. Maar door ZZP'er toiletjuffrouwen, type zonnebankbruin, tijgerprint, rokerige stem, gaat het feest gewoon door. Het is een geniale zet.

De naam Dirk is gefingeerd. Hij heet eigenlijk Roger.