Het debuut van regisseur Dan Trachtenberg is overweldigend en bruist van originaliteit. Met Cloverfield heeft de film niet zoveel te maken, afgezien van een monster hier en daar.
Michelle (Mary Elizabeth Winstead) krijgt een spectaculair auto ongeluk waarin het lijkt alsof je zelf in de auto zit. Het is echt een heel goed plan om voor deze scène alleen al naar een IMAX bioscoop af te reizen - de manier waarop dit gefilmd is, is fenomenaal. Michelle ontwaakt met een infuus en een ketting aan haar been. Ze zit vast in een bunker van Howard (John Goodman). Hij is ervan overtuigd is dat de wereld is vergaan. Na een paar jaar zal de radioactiviteit wel weer over zijn en kunnen ze naar buiten. Maar tot die tijd niet.
De derde bewoner is Emmett (John Gallagher Jr.), een wat suffige bouwvakker die de bunker bouwde en naar eigen zeggen net op tijd binnen was. Hij zag lichtflitsen en wist: het einde der tijden is nabij. Tussen deze twee mannen zit Michelle - de wanhoop is haar nabij, maar ze moet overleven, of het nu binnen of buiten de bunker is.
10 Cloverfield Lane is ongekend spannend. Niet alleen heb je geen flauw benul of de apocalyps nu wel of niet heeft plaatsgevonden, ook de onderlinge conflicten binnen het bonte gezelschap zijn bijzonder goed bedacht. Knap daarbij is de dosering tussen dialoog en suspense. Net wanneer je even tot rust bent gekomen volgt een nieuwe ijzingwekkende situatie, tot aan de climax toe. Dat Trachtenberg het uiteindelijk voor elkaar krijgt een soort komische wending aan zo'n soort film te geven toont alleen maar zijn klasse als regisseur.
John Goodman als paranoïde doemdenker schittert. Zijn aanwezigheid is beklemmend en heeft direct invloed op Michelle. De wisselwerking tussen de twee is geweldig en de relatie die ze gedurende de film ontwikkelen weerzinwekkend. Ga deze film kijken in een IMAX theater, hier krijg je geen spijt van.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten