Lights Out is een originele horrorfilm waarin je je wezenloos schrikt. De momenten dat je uit de bioscoopstoel opveert zijn schaars, maar effectief. Echt een topfilm om 's avonds in de bioscoop te aanschouwen met publiek.
Paul (Billy Burke) loopt door een donkere, schaars aangeklede kledingfabriek. De mannequins staan stil (meestal) en geven al een fijne indruk van het idee achter Lights Out: suspense boven ranzigheid. Paul skypet met z'n zoontje Martin (Gabriel Bateman) en krijgt een waarschuwing van z'n secretaresse: 'I saw something!' Het eerste schrikmoment zit er dan al op en de toon is gezet. Lang duurt het niet voordat Paul zich niet meer onder de levenden bevindt.
Iemand - of iets - dat zich ook niet meer onder de levenden bevindt, maar nog wel bestaat, is Diana. De antagonist is alleen zichtbaar in de schaduw en slaat toe wanneer het licht dooft. Door de sterke openingsscène weet de kijker waar ze toe in staat is. Met haar klauwen en enorme snelheid is ze angstaanjagend, precies zoals de rest van de film dat is. Lang duurt het allemaal niet - nog geen anderhalf uur - maar de emotionele achtbaan met flinke scheuten cortisol is doeltreffend.
Diana zal niet veel later toeslaan in het appartement van Rebecca (Teresa Palmer), Pauls dochter. Diana lijkt het hele gezin te willen ombrengen. Martin bevindt zich ook in dat appartement, gezien de labiele staat van moedertje lief. De relatie tussen kroost en moeder Sophie (Maria Bello) is gerust verstoord te noemen. Sophie blijkt verantwoordelijk voor Diana en een flinke portie jeugdtrauma's. Lights Out geeft een verklaring voor Diana, iets met lichttherapie en experimentele behandelingen, maar een kniesoor die daarop let. Je bent al blij als je vijf minuten bij kan komen van de schrik.
Teresa Palmer en Gabriel Bateman spelen goed. De personages zijn oppervlakkig, maar je leeft al snel met ze mee. Vaak wordt Palmer gecast als lieflijke blondine - begrijpelijk. Ditmaal is ze nerveus, beschermend en creatief en brengt ze Rebecca tot een goed einde. Knap wat ze teweeg brengt met een weinig inhoudelijke rol. Bateman is nog een jochie, maar speelt aandoenlijk en goed. Het is zeker niet storend en dat is al heel wat voor kindacteurs. Maria Bello, de actrice achter de verknipte moeder Sophie, is heerlijk pathetisch en zit in de slachtofferrol, hetgeen haar ook tergend maakt.
Regisseur David F. Sandberg maakte in 2013 zijn korte film met gelijknamige titel. Lights Out is zijn eerste langspeelfilm en de man levert een lekker debuut af in een genre vol met bagger. Lights Out is geen horror op de gory, ranzige manier. Bloed is vrijwel afwezig, evenals andere ranzigheid. Wél aanwezig is een bak heerlijk gedoseerde spanning en angstvallig trage scènes, waarin het zweet de kijker langs de bilnaad klotst. Elke keer als een lampje dooft, een kaars uitwaait of een andere lichtbron het begeeft, loopt de stress tot grote hoogten op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten