★★★★
The Girl On The Train is een drama over leugenachtige vrouwen en oversekste mannen. Maar vooral is het Emily Blunt die een gooi doet naar een Oscar. Wat is ze hier goed.
Een vrouw zit dag in, dag uit in de trein. Ze is labiel, treurig, alcoholiste. Haar naam is Rachel. Ze is geobsedeerd door haar ex-man Tom, zijn nieuwe vriendin Anna en het buurmeisje Megan. Ooit was ze gelukkig met Tom, maar dat is lang geleden. Nu kijkt ze uit de ramen van de trein wanneer deze haar oude huis passeert. Daar ziet ze Tom en Anna staan, soms. Ze heeft een overactieve verbeelding, zo vertelt ze de kijker middels voice-over. Ze blijft drinken. In mooie beelden vervaagt de grens tussen realiteit en fantasie, naarmate de drank vloeit. Dan is Megan opeens verdwenen en wordt Rachel wakker, badend in het bloed. Ze herinnert zich niets meer.
The Girl On The Train doet denken aan Gone Girl. Tot aan het slot is het onduidelijk wat er nu is gebeurd. Constant zet de film je op het verkeerde been met het knap vertelde verhaal waarbij flashbacks, fantasie en heden in elkaar overlopen. Emily Blunt is tevens beklemmend als een vrouw wier handelingen lang in het ongewisse worden gelaten. Blunt speelt intens, naturel, innemend, soms angstaanjagend. Haar haat jegens Tom kent geen grenzen wanneer ze drinkt. Het leidt tot een prachtig verfilmde zenuwinzinking op het toilet. Van begin tot eind zit je op het puntje van je stoel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten