The Trip

Genre: Komedie
Met: Steve Coogan & Rob Brydon
Waardering: 5/5

Steve Coogan en Rob Brydon spelen zichzelf in deze ontzettend komische film, die eigenlijk een compilatie is van een miniserie met gelijknamige titel. Steve wordt gevraagd door The Observer om een aantal sjieke restaurants langs te gaan en een recensie te schrijven over het eten. In eerste instantie zou hij met zijn aanzienlijke jongere vriendin Mischa (Margo Stilley) gaan, maar zij is in Amerika om te netwerken en ze haakt af. Uiteindelijk belt hij Rob op, een oude vriend. Rob vraagt zich af waarom Steve hem mee vraagt, want ze hebben elkaar toch al tijden niet gesproken. Steve draait niet om de waarheid heen en vertelt Rob netjes dat er verder niemand mee wil. Deze eerlijkheid wordt door Rob wel gewaardeerd en hij besluit mee te gaan.

De film vertoont geen gebrek aan eerlijkheid. Rob en Steve bespreken verscheidene onderwerpen heel open met elkaar wanneer ze door Noord-Engeland van restaurant naar restaurant rijden. Ook tijdens het eten wordt er over van alles gesproken, behalve over het eten. En als iemand het er al over heeft is het Rob. Het gaat dan niet om smaak, structuur of techniek, waar je die lui van Masterchef altijd over hoort, maar om de uitspraken van de ober. Steve weet maar weinig van eten af lijkt het. Waarom The Observer hem vraagt restaurants te recenseren is mij een raadsel. 

Aangekomen bij de restaurantjes ligt de interesse van Steve namelijk niet bij het voedsel, maar bij de vrouwen. Ondanks zijn vriendin, die niet de lelijkste vrouw van Amerika is, versiert Steve serveersters en ander personeel. Steve is vrij populair bij de vrouwen. De serveersters in de sjieke restaurants komen meestal niet uit Engeland, maar uit Scandinavië of de Balkan. De volgende ochtend kan Rob het dan ook niet laten om te vragen of Steve de Anglosaksisch-Deense banden nog wat heeft versterkt.

Steve verschilt qua karakter nogal met Rob, hetgeen voor de nodige frustratie zorgt. Steve vindt zichzelf superieur t.o.v. Rob. Hij denkt dat hij verreweg de betere acteur is en schroomt niet om dat Rob duidelijk te maken. Ondertussen loopt zijn carrière helemaal niet zo lekker als hij doet voorkomen, iets dat we te zien krijgen in de gesprekken tussen Steve en z'n agent. Ook in zijn leven lijkt Steve iets te missen. Een doel, ofzo.

Rob daarentegen is volledig gesetteld. Hij heeft een leuke vrouw, een kind en een prima carrière. Zijn `Tiny-Man-In-The-Box' heeft hem landelijke bekendheid opgeleverd en wanneer iemand hem om een handtekening vraagt waar Steve naast staat wordt het verschil in persoonlijkheid pijnlijk duidelijk. Steve benadrukt meteen daarna dat hij de leukere komiek is en de betere acteur, maar Rob weet wel beter. Hij zegt er echter nooit iets over en dat siert hem. Hij ziet waarschijnlijk ook de leegte in het leven van Steve. 

Beiden hebben daarnaast hun eigenaardigheden. Steve plot bijvoorbeeld van tevoren elke keer de route en legt dat uit aan Rob, die het absoluut niet kan interesseren. Ook weet hij allerlei feitjes over de natuur en de omgeving. Rob op zijn beurt leert allemaal gedichten over Noord-Engeland uit zijn hoofd en draagt die dan op aan Steve op idyllische plekjes. De shots van de natuur zijn bij vlagen indrukwekkend, maar het grootste gedeelte van Noord-Engeland bestaat helaas uit muurtjes van een halve meter hoog die weilanden afschermen waar schapen in staan.

Ondanks hun karakteristieke verschillen hebben Rob en Steve één ding gemeen en dat is humor. Britse humor wel te verstaan. Die van de hoogste categorie. Droog, slim en een tikkie absurdistisch. Het soort humor dat mij kan bekoren. Ik heb dan ook de halve film dubbel gelegen en de rest van de 35 mensen in de bioscoop met mij. De grappen, de meesterlijke imitaties (een betere Michael Caine imitatie ga je niet meer zien) en de geweldige gespreksonderwerpen vormen de basis van één van de grappigste films die ik sinds tijden gezien heb. The Trip is een geweldige film geworden, al zou de serie wel eens nog grappiger kunnen zijn. Iets dat ik binnenkort maar eens ga uitzoeken.