Met: Antonio Banderas, Elena Anaya, Jan Cornet & Marisa Paredes
Regie: Pedro Almodóvar
Waardering: 3.5/5
Pedro Almodóvar staat bekend om het maken van bizarre en controversiële films. Ik zag al eerder de Spaanse film Volver, met Penelope Cruz in de hoofdrol. Nu is het de beurt aan Antonio Banderas, die een geniale, tevens gestoorde, wetenschapper speelt. Dr. Robert Ledgard is een autoriteit op het gebied van huidtransplantaties. Hij is erg succesvol, gezien zijn huis, waar onder andere een laboratorium en een operatiekamer te vinden is.
De meeste chirurgen zullen geen operatiekamer in hun eigen huis hebben, maar Robert is ook geen normale chirurg. Hij gebruikt zijn medische installatie om een huid te creëren die vuurvast is en bovendien bestand tegen muggen. Altijd handig. Hij moet alleen wel varkens- en mensenhuid genetisch combineren, iets dat de medisch ethische commissies niet altijd waarderen. Dus doet hij het maar in zijn eigen huis, dat overigens meer weg heeft van een klein kasteel, inclusief oprijlaan. Roberts obsessie met huid komt omdat zijn vrouw vele jaren terug levend is verbrand in een auto-ongeluk.
Zijn in het laboratorium gecreëerde huid test hij op een jonge vrouw die hij gevangen houdt in zijn huis. Vera (Anaya) heeft een aparte kamer, heeft een eigen garderobe en krijgt eten via een doorgeefluik. Het is een vrij luxe cel, maar de situatie blijft vreemd, op z'n minst. Ze wordt door verscheidene camera's in de gaten gehouden en hoe langer Robert naar die camerabeelden kijkt, hoe meer hij in de ban raakt van zijn eigen gevangene, mede omdat ze op zijn overleden vrouw lijkt. Vera zit blijkbaar al zo lang gevangen dat ze zich heeft neergelegd bij de situatie. Ze heeft ongetwijfeld last gekregen van het Stockholm Syndroom, al komt niemand haar redden. Ze praat met Robert, ze eten soms wat samen in haar luxe cel en ze roken samen een opiumpijp. Hoe deze bizarre situatie is ontstaan wordt in de rest van de film uitgelegd. Ik wil er verder niet teveel over kwijt, maar ik moet wel zeggen dat dit één van de bizarste films is die ik sinds tijden heb gezien.
Antonio Banderas speelt de geniale wetenschapper heel intens en erg overtuigend. Hij gelooft met hart en ziel in wat hij doet en houdt met niemand anders rekening dan zichzelf. Zelfs zijn eigen moeder Mirilia (Paredes) die bij hem in huis woont lijkt vooral aanwezig te zijn om eten te maken en op Vera te letten als Robert er niet is. Zijn verleden met zijn overleden vrouw blijft hem achtervolgen en is deels de reden voor zijn gedrag. Zijn gedrag wordt echter ook deels bepaald door het feit dat hij volledig gestoord is. Elena Anaya is mysterieus, bijzonder mooi en je vraagt je constant af wat er in haar hoofd omgaat. De relatie tussen Robert en Vera roept allerlei vragen op, hetgeen de film interessant houdt.De relatie tussen Vera en Robert is zo vreemd dat je gewoon wil weten hoe dit heeft kunnen gebeuren. De film geeft de antwoorden, al zijn deze niet geschikt voor mensen met een zwakke maag. De film is heel mooi gemaakt, de cast levert puik acteerwerk af en op veel vlakken is dit een geniale film, totdat je je aan het einde van de film realiseert wat je eigenlijk hebt gezien. Het is ziek. Niet zoals met Saw of the Human Centipede, maar meer zoals Dogtooth. Wie weet krijgt deze film ook wel een Oscar-nominatie. Het zou me niks verbazen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten