War Horse

Genre: Drama / Oorlog (146 min.)
Met: Jeremy Irvine, Emily Watson, Peter Mullan & Tom Hiddleston
Regie: Steven Spielberg
Waardering: 2 / 5

War Horse is het bijzondere levensverhaal van een paard. Niet zomaar een paard, maar een paard dat half Europa door reist en de eerste wereldoorlog meemaakt. Tijdens zijn leven krijgt het paard, genaamd Joey, heel veel nieuwe baasjes en ook van die baasjes wordt het levensverhaal geschetst. Steven Spielberg staat aan het roer en regisseert opnieuw - na Saving Private Ryan en War of the Worlds - een grootschalig oorlogsdrama.

Wat je van Spielberg kan verwachten zijn prachtige plaatjes, goed gebruik van camerawerk en mooie decors. Al deze aspecten zijn aanwezig en de vooroorlogse setting is sfeervol en magnifiek gefilmd. Een Engelse boerderij, een Frans landhuisje en een Duits legerkamp zijn allemaal levendig vormgegeven en je krijgt een paar van de mooiste shots van afgelopen jaar te zien. De epische en typische muziek van de legendarische John Williams geeft nog een extra dimensie aan de schitterende beelden, al past de muziek niet altijd bij de fragmenten. Van Spielberg kan je verder goede, meeslepende drama's met een sterk verhaal en goed uitgewerkte personages verwachten. Die verwachtingen worden echter niet waar gemaakt.

De hoofdrolspeler in War Horse is namelijk een paard. Jah, ik heb de titel gezien ja, maar toch. Dat is een probleem, want ik heb wat moeite me te identificeren met paarden. Sterker nog, ik houd helemaal niet van paarden. Ze zijn me veel te groot en aangezien we tegenwoordig fietsen en auto's hebben vind ik ze tevens een beetje achterhaald. Een Shetland pony lijkt me tof, maar gewoon voor de heb. Paarden daarentegen. Maar ik sta vast niet alleen in dezen, ondanks verwoede pogingen van Spielberg en zijn paardenteam om Joey zo menselijk mogelijk te laten overkomen.

Joey is eigendom van de Narracotts. Albert, gespeeld door nieuwkomer Irvine, is een boerenzoon die gek is van Joey. Hij werkt op de boerderij, samen met zijn alcoholische vader Ted (Mullan) en zorgzame moeder Rose (Watson). Zijn ouders hebben grote schulden bij de landheer, onder andere omdat Ted het paard Joey voor veel teveel geld heeft gekocht. Zijn trots ging zijn verstand te boven en hij kon het niet hebben dat hij steeds werd overboden door de landheer. 

War Horse heeft afgezien van een problematische hoofdrolspeler wel meer problemen. Zo is het mierzoete verhaal geen geheel, maar zijn het losse fragmenten. Keer op keer verwisselt Joey van eigenaar en begint een nieuwe episode. Elke keer als je kennis hebt gemaakt met de nieuwe eigenaar wordt Joey verkocht, gestolen, rent 'ie weg of wordt 'ie in beslag genomen. Vervolgens dient de volgende eigenaar zich aan en zo gaat het de hele film door. War Horse begint steeds opnieuw, met Joey als enige link, en dat wordt na een keer of drie behoorlijk irritant.

Van chemie is dan ook nauwelijks sprake. Chemie tussen mens en paard bestaat ongetwijfeld, met dressuur ofzo, maar hier weet Spielberg me niet te overtuigen. Ook de verschillende acteurs krijgen te weinig tijd om hun karakters uit te werken en de kijker te laten meevoelen in hun leed. Leed is er wel, zij het in de zoetsappige Spielberg vorm, maar veel ontroerende scènes zijn er niet. Emoties worden zo geforceerd in beeld gebracht met tragische muziek en dito beelden, dat de kijker nauwelijks serieus wordt genomen.

Albert is een erg timide personage en Irvine weet Albert maar op één manier te brengen. Hij is erg terughoudend, niet overtuigend en verre van mannelijk. Zelfs in de oorlog, waar hij heldendaden verricht, komt Albert niet heldhaftig over. Het is zijn debuut, maar ik was niet onder de indruk. De rest van de cast speelt een stuk beter, maar heeft allemaal tamelijk kleine rollen waardoor het moeilijk wordt diepgaande karakters uit te beelden. Sommige acteurs slagen er wel in, zoals Niels Arestrup die een Franse opa speelt en Tom Hiddleston die in korte tijd een respectabele Britse kapitein verpersoonlijkt. 

In War Horse spreken ze tenslotte overal Engels. De Fransen met Frans accent en de Duitsers met Duits accent. Ook de Engelsen spreken Engels, dat dan weer wel. Spielberg zou ondertussen toch moeten weten dat zoiets het realisme niet ten goede komt. Duitsers moeten gewoon Duits praten, zeker in de oorlog. Het knullige, overdreven accent doet echt afbreuk aan de film, die naast mooie beelden en muziek al niet veel soeps is.