WAARDERING: 2.5 / 5
Of John het einde van de film haalt is niet zo boeiend. Of de kijker het einde van de film haalt is veel interessanter.
John Dies at the End is een uiterst vreemde film, waarin een buitenaardse drug mensen verschillende parallelle universa laat waarnemen en tegelijkertijd de wereld wil veroveren. Het verschilt weinig van andere Sci-Fi in dit opzicht, maar onderscheidt zich vooral door andere concepten op overdreven manier uit te werken.
Tijd en ruimte lopen door elkaar en alleen mensen die dronken of stoned genoeg zijn kunnen het andere universum, met daarin voornamelijk monsters en ander gespuis, zien. En de mensen met de buitenaardse drugs op kunnen nog veel meer. Zo krijgt Dave een oproep van John, terwijl ze met zijn tweeën zitten te eten in een restaurant zonder dat John op dat moment belt.
Dit soort praktijken vinden plaats in een bizarre en surrealistische setting. Naast de soms flauwe humor laat de regisseur ons nadenken over tijd en ruimte en verschillende universa die naast elkaar bestaan. Er worden verder wat intellectuele suggesties gegeven die zowel grappig als intelligent gevonden zijn. Het plot van de film is ondergeschikt aan de bizarre taferelen die zich afspelen en waar overigens prima naar te kijken valt. Een ding is zeker - John Dies at the End is een originele film geworden.
Naast het onbeschrijflijke verhaal en dito monsters en gebeurtenissen, is de film behoorlijk vermakelijk. Dat zit hem in de constante staat van verwondering waarin de kijker zich bevindt. Net als de hoofdpersonen lijkt de kijker zich in een trip te bevinden waaruit maar moeilijk ontwaakt kan worden. Op een bepaalde manier is zeker het eerste gedeelte van de film beklemmend, maar wanneer alle vreemde indrukken langzaam beginnen te wennen, gaat het snel bergafwaarts met John.
Na een tijdje ben je er ook klaar mee. En dat terwijl de regisseur nog niet genoeg heeft van verwijzingen naar andere vage films zoals Eyes Wide Shut. De film die aandoet als een mix tussen The Hitchhikers Guide to the Galaxy en Mulholland Drive, weet geen tastbaar plot te brengen, waardoor je uiteindelijk de interesse in de personages en het verhaal verliest. Wanneer de verbazing plaats maakt voor een gevoel van herkenning heeft de film zijn beste tijd gehad. En tegen die is niemand meer geïnteresseerd in het lot van John.
Of John het einde van de film haalt is niet zo boeiend. Of de kijker het einde van de film haalt is veel interessanter.
John Dies at the End is een uiterst vreemde film, waarin een buitenaardse drug mensen verschillende parallelle universa laat waarnemen en tegelijkertijd de wereld wil veroveren. Het verschilt weinig van andere Sci-Fi in dit opzicht, maar onderscheidt zich vooral door andere concepten op overdreven manier uit te werken.
Dit soort praktijken vinden plaats in een bizarre en surrealistische setting. Naast de soms flauwe humor laat de regisseur ons nadenken over tijd en ruimte en verschillende universa die naast elkaar bestaan. Er worden verder wat intellectuele suggesties gegeven die zowel grappig als intelligent gevonden zijn. Het plot van de film is ondergeschikt aan de bizarre taferelen die zich afspelen en waar overigens prima naar te kijken valt. Een ding is zeker - John Dies at the End is een originele film geworden.
Naast het onbeschrijflijke verhaal en dito monsters en gebeurtenissen, is de film behoorlijk vermakelijk. Dat zit hem in de constante staat van verwondering waarin de kijker zich bevindt. Net als de hoofdpersonen lijkt de kijker zich in een trip te bevinden waaruit maar moeilijk ontwaakt kan worden. Op een bepaalde manier is zeker het eerste gedeelte van de film beklemmend, maar wanneer alle vreemde indrukken langzaam beginnen te wennen, gaat het snel bergafwaarts met John.
Na een tijdje ben je er ook klaar mee. En dat terwijl de regisseur nog niet genoeg heeft van verwijzingen naar andere vage films zoals Eyes Wide Shut. De film die aandoet als een mix tussen The Hitchhikers Guide to the Galaxy en Mulholland Drive, weet geen tastbaar plot te brengen, waardoor je uiteindelijk de interesse in de personages en het verhaal verliest. Wanneer de verbazing plaats maakt voor een gevoel van herkenning heeft de film zijn beste tijd gehad. En tegen die is niemand meer geïnteresseerd in het lot van John.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten