Strangerland

★★

Angstige muziek en vreemde geluiden klinken in een stoffig dorpje in Australië waar niemand voor z'n lol woont. Ook Matthew en Catherine niet. Wanneer blijkt dat hun twee kinderen vermist zijn, wordt de situatie pas echt penibel.

We kunnen wel spreken van een disfunctioneel gezin. Vader en moeder slapen apart, dochterlief meestal niet en zoonlief loopt 's nachts door te straten te slenteren met een tak in z'n hand. Niet bepaald een standaard gezinssituatie. En dan lopen de twee kids ook nog weg. Of worden ze ontvoerd?

Rechercheur Rae (Hugo Weaving) wordt op de zaak gezet. Matthew hekelt de rechercheur en de hele situatie. Ze zijn net verhuisd, omdat dochter Lily al eerder een schandaal heeft veroorzaakt. De geschiedenis lijkt zich te herhalen.

Debuterend Regisseur Kim Farrant beschikt over een topcast. Nicole Kidman zet haar gebruikelijke verschrikte blik op in dit soort film (The Others, Stoker) en zucht zich een slag in de rondte, maar speelt sterk. Hugo Weaving als rechercheur is aimabel. Alleen Joseph Fiennes portretteert Matthew wat tam en introvert, waardoor hij wat afwezig blijft.

Strangerland doet haar naam steeds meer eer aan. Mysterieuze inheemse goden worden in de film verwerkt, de dorpsgenoten beginnen steeds vreemder gedrag te vertonen en 's nachts komen er telefoontjes binnen aan het adres van de Parker's met een hijgende stem. De film switcht elke tien minuten van genre en als kijker raak je ook spoorloos.

De film ontspoort echter wel door middel van krachtige beelden. De rauwe woestijn van Australië en prachtige shots van de natuurelementen geven de kijker wel een idee van wat dit had moeten worden. Een rauw familiedrama omtrent missende kinderen. Overtuigend is het echter nooit. Seks en bizarre scènes nemen in rap tempo toe. Wanneer Catherine in de kleren van haar dochter probeert een van haar dochters minnaars te versieren ben ik er wel klaar mee. Dit gaat nergens meer over.