★★★★
Het zal voor de fans een bekende naam zijn: Creed. Apollo Creed, oude vriend en rivaal van Rocky Balboa, blijkt echter een zoon te hebben die bijzonder goed kan vechten, genaamd Adonis. Hij ruilt z'n kantoorbaan in voor een carrière als profbokser, waarbij hij wil dat de oude veteraan Rocky hem gaat trainen. Dit alles tot ongenoegen van zijn moeder, die haar man heeft zien sterven in de ring.
Dat gaat natuurlijk niet zonder slag of stoot (haha). Maar meer dan om het eigenlijke vechten tegen een weinig tot de verbeelding sprekende rivaal ("Pretty" Ricky Conlan) draait Creed om het fijntjes uitgewerkte verhaal van Adonis, met op de achtergrond een Rocky die zich schuldig voelt over het lot van zijn vroegere vriend. Het blijkt een gouden combinatie, geholpen door sterk spel van zowel Michael B. Jordan als Sly, die een hoop melancholie toont zonder emo te worden. Hij speelt echt steengoed en zal tijdens veel scènes inspiratie hebben geput uit z'n eerste Rocky.
De symboliek in Creed is sterk aanwezig, maar niet op z'n Hollywoods waarbij het overduidelijk met strijkers je strot in wordt geduwd. Soms is het in your face, wanneer Creed in de boxing outfit van z'n overleden vader bokst, maar andere keren een stuk subtieler, bijvoorbeeld als Rocky z'n pupil voor de spiegel laat staan en z'n eigen stoten laat ontwijken.
Een film als deze wordt pas succesvol als zowel de gevechten binnen als de strijd buiten de ring tot in de puntjes zijn uitgewerkt. Mede hierdoor is Warrior nog altijd een van m'n favoriete vechtfilms en is zoiets als Southpaw bagger. Creed toont een hoop persoonlijkheid en ontwijkt clichés die als een mokerslag kunnen aankomen, waardoor de film je meesleept tot aan de laatste ronde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten