Equals

★★★★

In een psychisch statische samenleving vinden twee mensen elkaar in de liefde. Emoties zijn echter verbannen. Het tonen ervan heeft verstrekkende gevolgen. Het is niet voor het eerst dat we een emotieloze dystopie aanschouwen in de bios, maar de uitwerking is origineel.

In een maatschappij waarin emoties niet meer mogen bestaan vinden Nia (Kristen Stewart) en Silas (Nicholas Hoult) elkaar als gelijken. Gehuld in maagdelijk wit bewegen ze zich door de steriele setting op een van de weinige plekken die nog leefbaar zijn na een grote oorlog. Ze zijn niet zoals de rest, ontwikkelen wel gevoelens, maar denken dat de veroorzaker een virus is. Reden van deze gedachte is de dystopische maatschappij die ze middels Minority Report-achtige informatiebulletins informeert over SOS: Switched On Syndrome.

In de samenleving binnen Equals is middels genetische modificatie de emotie volledig uitgeschakeld, nadat emoties hebben geleid tot bijna volledige destructie van de aarde. Geen gek idee, om bijvoorbeeld de Irak-inval als een overdreven emotionele zet te zien nadat twee gebouwen instortten. Mensen leven in Equals als rationele robots, hebben statische omgangsvormen, luisteren naar Beethoven en maken ingewikkelde puzzels in hun vrije tijd. Krijg je SOS, dan activeren de uitgeschakelde genen zich en ontwikkelen mensen emoties. De afvalligen lijken uiteraard op ons, maar de maatschappij ziet ze als paria's die uiteindelijk - als SOS zich in stadium vier bevindt - moeten sterven.

Geen prettig vooruitzicht, voor de kersverse verliefden Nia en Silas. Eerst denken ze een virus te hebben, later zien ze in dat hun relatie hen beiden het leven kan kosten. Een futuristische variant van Romeo en Juliet voltrekt zich, waarin de trage toenadering tussen beide protagonisten lekker is verfilmd. De soundtrack zou niet misstaan bij een film van Nicholas Winding Refn en ook de beelden zijn stilistisch en traag. Zelden zag je zo'n intieme scène in een WC-hokje op het werk.

Nia en Silas zijn niet de enigen met een gemoedstoestand. Hoewel het overgrote deel van de maatschappij emotieloos hun dagen slijt, zijn er meer afvalligen. Jonas (Guy Pearce) en Bess (Jacki Weaver) zijn onderdeel van een verzetsgroep en besluiten het koppel te helpen. Regisseur Drake Doremus bouwt de spanning goed op en blijft de kijker verwennen met fijne beelden en muziek.

Doremus maakt met Equals zijn visie op toekomstige liefde duidelijk. Rooskleurig is het niet en origineel evenmin, maar Equals is de moeite waard. De trage beelden, de lekkere elektronische soundtrack en het goed uitgewerkt liefdesdrama maakt de film tot een succes.