Ants on a Shrimp

★★★

René Redzepi kan een gerecht als geroosterde vissperma wel waarderen. Buiten de hokjes denken. Inventief en creatief zijn. Noma steeg zo tot grote hoogten. Het beste restaurant ter wereld maakte hij ervan. Nu probeert hij hetzelfde kunstje te flikken in Japan.

Noma gaat verhuizen. Het sterrenrestaurant in Kopenhagen doekt Redzepi op en ruilt het in voor Japan. Het doel: een gloednieuw Noma met veertien gangen. Hij gunt zichzelf slechts enkele maanden voorbereidingstijd om samen met zijn team met perfecte gerechten op de proppen te komen. Ook gunt hij de Nederlandse documentairemaker Maurice Dekkers een kijkje in de keuken.

De kijker is onderdeel van het 'creatieve proces', zoals het team van Redzepi het noemt. Allen werken ze twintig uur per dag. Een privéleven is er niet, zegt chefkok Rosie. Ze trekken het land in, op zoek naar ingrediënten. Alles nemen ze mee naar huis, van boombladeren tot mieren. Dan begint het grote experiment met keurmeester René. Tegeltjes worden vol geklad, gerechten bereid, een oordeel geveld. 99% valt af.

Ants on a Shrimp heeft goud in handen. De beste chef ter wereld, een avontuur in onbekend land, permissie om alles te mogen filmen. Maar regisseur en schrijver Dekkers belicht alleen het professionele aspect. Volgens Rosie mag er dan geen privéleven zijn, René is getrouwd en heeft twee kinderen. Hoe combineert hij dat? Wat is zijn persoonlijk drijfveer om te koken? Deze aspecten blijven onderbelicht, waardoor de documentaire onpersoonlijk blijft.

Qua muziek slaat Ants on a Shrimp de plank volledig mis. Sferische tonen en mysterieuze klanken zijn hoorbaar tijdens interviews, alsof we kijken naar een mystieke, boeddhistische ervaring. Koken is hier kunst, zeker, maar die soundtrack had niet gehoeven. Kers op de taart is de softporno muziek in de laatste scènes bij het uitserveren van de veertien gerechten.