Weinig zo relax als na een dag werken neerploffen op een bankje aan de Amstel. Twee koude biertjes gepakt uit de koelkast. Zevenentwintig graden, waarschijnlijk nu nog vierentwintig. Zo gaat dat met die graden. Blikje open. Mensen kijken. Peuk erbij. Komt er zo'n vuig doorgerookt wijf aan, om een sigaretje te bietsen. Als ze dat bij elke peuk heeft gedaan in haar leven heeft ze een vermogen bespaard. Maar ik ben ook de kwaadste niet. 'En een vuurtje graag'. Ik knik. Geef haar het vuur. Prometheus zou trots zijn. M'n moeder minder. Zonder dat we gesproken hebben, mijn lichaamstaal daargelaten, huppelt ze verder richting oosten.
Ik wilde altijd op m'n tachtigste pijp gaan roken. Vond ik wel mooi. Dat impliceerde dat ik daarvoor niet zou gaan roken. Want dat vond ik ranzig. Nu rook ik soms. Het is ook ranzig. De peuken zijn een bijkomstigheid van het bier. En de leven, zoals Sef zou zeggen. Ik ben gestopt tot ik drink en vrienden zie. M'n moeder tot ze mijn vader zag en zwanger werd. Daarna pakte ze de draad weer op. Maar mannen worden niet zwanger. Behalve Arnie in de film. Dit soort levensmijlpalen, 'samen zwanger zijn', is aan mij nog niet besteed. Aan een paar vrienden wel. Ongewild een hole in one gescoord, op een niet al te beste green, mijn goede vriend. Kan gebeuren.
Ergens in Lent kruipt een leuk neefje rond. Sven. Koddig ventje, maar ik kan niet wachten totdat ik er een fatsoenlijk gesprek mee kan voeren. Totdat ik hem kan leren schaken. Totdat ik hem Amsterdam laat zien. Totdat-ie gewoon iets doet wat ik kan waarderen. Z'n mama vindt het prachtig. Maar daar is het z'n mama voor. Ik ben wat afstandelijker, al doe ik echt m'n best. Maar ik krijg er vooralsnog geen warmere gevoelens bij dan bij een gemiddelde leuke keeshond. Dat gaat nog wel veranderen Miep, geef me even de tijd. En geniet ondertussen van dat mannetje.
De vrouwen zijn hier mooier dan in Nijmegen. Significant, alsof ze elkaar versterken en willen aftroeven. Ze zijn hip, lekker, welbespraakt. Ik probeer er een verklaring voor te vinden, iets dat het minder subjectief maakt. Maar het is zo. De Pijp, mantelpakjes, zomerjurkjes, de diversiteit van de grote stad, het draagt allemaal bij aan het mooie straatbeeld. 'Alsof je net verkering hebt', omschreef mijn goede vriend het. Alles is nog leuk. Aan de elektrische scooters en toeristen stoor je je niet. Het gras is nog het groenst aan eigen zijde.
Die culturen moet je koesteren. Knuffelen. Meenemen. Zonder ergens naar toe te gaan krijg ik mooie verhalen van over de grens te horen. Frankrijk, Estland, India. Ik voel me een beetje Pascal, van die Nederlandse kutband met dat prima nummer Liefs uit Londen. Laatst hoorde ik iets liefs uit Noorwegen, waar volgens een goede vriend de 'seksuele moraal heel vrij was'. Ze zei: 'I'm not on the pill, but you can fuck me without a condom if you pay for the morning-after pill.' Dat is een van de liefste dingen die ik in tijden heb gehoord.
Mama, maak je niet ongerust. Ik heb die 26,- in eigen zak gehouden. Ik blijf tenslotte een Nederlander.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten