5 Days of War

Genre: Oorlogsdrama
Met: Rupert Friend, Richard Coyle, Val Kilmer & Andy Garcia
Waardering: 1.5/5

Een oorlogsdrama over de oorlog in Zuid-Ossetië, in augustus 2008, die zoals je wel snapt maar liefst 5 dagen heeft geduurd. De film is ook bekend onder de naam `5 Days of August'. Rusland en Georgië vochten om een grensgebied: Zuid-Ossetië. Nederlanders zullen deze oorlog zich waarschijnlijk het beste herinneren vanwege Stan Storimans, de RTL-journalist die omkwam door Russische clusterbommen. De dood van één man was al snel meer nieuws dan die hele oorlog bij elkaar. Rusland heeft overigens altijd ontkent dit soort bommen, die niet gebruikt mogen worden volgens internationale verdragen, gebruikt te hebben. Regels opstellen over hoe je mensen mag vermoorden heb ik altijd wel fascinerend gevonden. Een clusterbom mag niet, maar een mislukt 'precisie'-bombardement wel. De intentie van moord is blijkbaar belangrijker dan het effect.

Terug naar de film, want ik dwaal af. De film begint met 4 journalisten in een Jeep in Irak. Dit is belangrijk, want we moeten sympathiseren met Thomas Anders (Friend) in deze film en dat gaat niet lukken, zoals zo duidelijk zal worden. Hij raakt tijdens een hinderlaag zijn vriendin Miriam kwijt en zijn chauffeur, die identiteitsloos blijft. Thomas is oorlogsjournalist, voor zover dat een term is, en die mensen worden in deze film gekarakteriseerd als zuiplappen die met een kater overdag allerlei gruweldaden filmen. Ik denk dat bekenden van Storimans misselijk worden bij het zien van deze film.

Een typische oorlogsfoto.

De ergste van het stel is de `Dutchman' (Kilmer). Hij vergelijkt de oorlog met een lelijke tandeloze hoer. Beiden zijn lelijk, maar kunnen je soms plezieren. Ik zie de overeenkomst niet echt en het plezier van oorlog ontgaat me eigenlijk ook. "It's just a war", zegt de Dutchman, wanneer ze beschoten worden door Russische troepen en de Georgische bevolking wordt afgeslacht. Ik ben wel fan van relativeren, maar dit gaat me wat ver.

Thomas en zijn cameraman Chris (Coyle) hebben een Georgische connectie waardoor ze in het conflictgebied geraken. Ze zijn op een Georgische bruiloft wanneer de pleuris uitbreekt. Russische straaljagers vuren raketten af op de menigte en veel mensen overlijden of raken gewond. Uiteindelijk draait de film om het verenigen van een paar familieleden van die bruiloft, voornamelijk omdat de cameraman de theorie heeft dat dit soort verhalen goed scoren. 

Elke film heeft een slechterik en afgezien van het volledige Russische volk is dat hier Kol. Demidov, uitstekend gespeeld door Rade Serbedzija, beter bekend als Boris the Bullet Dodger. Een kwaliteit die hij nog steeds bezit. Bij een inval wordt het volledige eenheid van Demidov vermoord, maar Demidov overleeft het voorval, om later een volledig insignificante rol te vervullen.

De film vertelt een heel eenzijdig, onrealistisch en ongeloofwaardig verhaal van de oorlog, claimt dat Rusland de oorlog begonnen is en plaatst Georgië in de slachtofferrol. Dat Georgië het conflict zelf is begonnen vergeet de film even te vertellen. "The first casualty of war is truth.", is de quote waarmee de film opent en de film bewijst dat zelf nog maar eens. Als er al iets uit deze film is te halen dan is het dat internationale belangen en politieke relaties zwaarder wegen dan burgerlevens. Deze trieste, maar misschien ook onontkoombare, werkelijkheid was mij echter al bekend.