Cell 211

Genre: Thriller
Met: Luis Tosar & Alberto Ammann
Regie: Daniel Monzón
Waardering: 4.5/5

Juan (Ammann) heeft een nieuwe baan als gevangenisbewaarder. Het lijkt hem een goed idee om een dagje eerder alvast eens langs zijn werk te gaan om kennis te maken met zijn collega's. Ze lopen een beetje met hem te sollen en geven hem vast een rondleiding. Op het moment dat Juan met zijn nieuwe collega's door één van de gangen loopt, klinkt er een kleine explosie en valt er een gedeelte van het plafond op Juans hoofd. Juan raakt bewusteloos en de twee collega's besluiten hem tijdelijk in een cel te leggen, voordat ze hem naar de ziekenboeg brengen. In cel 211.

De kleine explosie blijkt een afleidingsmanoeuvre te zijn. Tijdens een klein moment van paniek weet de grootste crimineel van de gevangenis, Malamadre (Tosar), een bewaker te overmeesteren en zichzelf te bevrijden. Vervolgens opent hij binnen mum van tijd de andere cellen en de opstand is een feit. Gevangenen nemen de gevangenis over, het grootste tuig leidt de rest en Juan ligt in zijn cel. Hij komt weer bij en realiseert zich wat er gaande is. Hij ontdoet zich razendsnel van zijn riem, veters en ring en pretendeert een gevangene te zijn die die ochtend is binnengebracht. Het is zijn enige manier om de opstand te overleven.

Juan komt al snel met Malamadre in aanraking. Juan probeert het vertrouwen te winnen van de achterdochtige Malamadre. Malamadre is een topcrimineel met niks te verliezen. Zijn uiterlijk, zijn uitstraling, zijn stem en zijn handelingen spreken voor zich. Juan bevindt zich in een lastige situatie, wanneer bijvoorbeeld één van zijn toekomstige collega's afgeranseld wordt met een moker. 

Er zijn twee dingen helemaal geweldig aan deze film. Ten eerste is er de spanning. Die is echt om te snijden en vanaf het moment dat de opstand begint tot aan de allerlaatste scène is het tergend spannend. Gaan ze erachter komen dat Juan eigenlijk een bewaker is of weet Juan zijn rol koste wat kost te behouden? Hoe past Juan zich aan tussen de meest uiteenlopende criminelen? Juan verzint verhalen over zijn criminele verleden, maar hoe lang hou je dat vol en prikken de echte criminelen er niet door heen?

Ten tweede is er een ongekend goede uitwerking van de personages. Je hebt bijna altijd wel eens in films dat personages rare keuzes maken. Het genre horror bestaat eruit. Maar ook in goede films maken personages onlogische keuzes, zoals DiCaprio aan het einde van The Departed. Dat had anders gekund, denk ik dan. Cell 211 bewijst dat een film echter nog spannender kan zijn op het moment dat de hoofdpersonen wél rationele beslissingen nemen. De situatie in de gevangenis, maar ook die daarbuiten, verandert constant en elke keer moeten Malamadre en Juan zich aanpassen. Er komen onderhandelaren langs, er komt nieuwe informatie beschikbaar, er ontstaan rellen en ze komen op het nieuws. Er zijn talloze factoren waardoor Juan en Malamadre steeds genoodzaakt zijn zich aan te passen. Deze subtiele transformaties, met verreikende gevolgen, zijn fantastisch uitgewerkt, op een niveau dat je maar zelden ziet.

Cell 211 is een Spaanse film uit 2009, maar pas vorig jaar in Nederland uitgekomen. Ik had er nooit van gehoord, maar 'em toch maar gekeken. Wel fijn, want het is echt een topfilm. Aanradertje!