Drive

Met: Ryan Gosling, Carey Mulligan, Bryan Cranston, Oscar Isaacs & Ron Perlman
Genre: Drama / Thriller
Regie: Nicolas Winding Refn
Waardering: 4/5

Ryan Gosling speelt de naamloze hoofdpersoon (Driver) in dit drama waarin hij een zwijgende jongeman op bijzondere wijze neerzet. In de openingsscène is hij de `getaway-driver' bij een overval. De overvallers gunt hij 5 minuten de tijd om de overval te plegen om vervolgens hun lot in zijn capabele handen te leggen. Zijn stuurmanskunst is ongeëvenaard en hij weet dan ook vakkundig de politie te ontwijken totdat de overvallers in veiligheid zijn gebracht.

De film lijkt dan een wat rechttoe, rechtaan thriller te worden, maar niets is minder waar. Na de intrigerende eerste scène met snelle auto's en ronkende motoren maken we kennis met de hoofdpersoon. Hij werkt in een garage en als stuntman in films. Hij heeft een eenvoudig appartement met een mooi uitzicht, maar zijn leven bestaat simpelweg uit autorijden. Het is alles wat hij kan en het lijkt niet uit te maken of hij voor criminelen, voor races of voor films rijdt.

In de lift komt hij zijn buurvrouw Irene (Mulligan) tegen, die blijkbaar beneden de was heeft gedaan. Ze woont naast hem en heeft een klein zoontje, genaamd Benicio. We komen erachter dat haar man Standard (Isaacs) in de gevangenis zit, maar binnenkort vrijkomt. Vreemde naam, maar dat heeft de film zelf ook door en er wordt één van de schaarse anekdotes aan gewijd. Wanneer Standard thuiskomt blijkt hij een openstaande schuld uit de gevangenis te hebben. Driver en Standard besluiten samen één klus te doen om de schuld af te lossen, maar het gaat fout. Irene en haar zoontje Benicio zijn plotseling in gevaar en Driver gaat tot het uiterste om hen te beschermen. 

Drivers leven bestaat tot dan toe uit autorijden. Hij is zwijgzaam, zorgzaam, maar ondanks weinig woorden niet emotieloos. Zijn genegenheid en waardering voor Irene komt juist in beeld heel sterk naar voren. Hij heeft ook geen uitgesproken passie voor auto's, zoals bijvoorbeeld Nicholas Cage in Gone in Sixty Seconds. De verhaallijnen komen enigszins overeen, maar Driver is van een compleet andere wereld. Zijn liefde voor auto's wordt overgebracht als een gevoel, het is voor hem niet nodig om tegen zijn lievelingsauto te praten voordat ze wil starten en enorme sprongen moet maken om de bad guys te trotseren. 's Avonds rustig door de L.A. rijden in zijn Chevy met de autoradio aan is voor Driver genoeg.

De film is bijzonder, omdat ze allemaal verschillende elementen bevat. De eerste 45 minuten zijn vrij traag. De film bevat weinig dialoog, veel slow-motion en lange scènes. Driver rijdt 's nachts door de straten van L.A., terwijl trage retromuziek hem begeleidt en erg bijdraagt aan de sfeer. Driver heeft ongetwijfeld een triest verleden, iets dat pas tot uiting komt door zijn waardering naar Irene toe. Vooral visueel wordt de relatie tussen Driver en Irene duidelijk, ze spreken maar nauwelijks al bevinden ze zich geruime tijd bij elkaar. Na een mislukte overval ontstaat de angst om degene te verliezen bij wie hij zich veilig voelt en pas dan komt de echte Driver naar boven. Ryan Gosling weet beide aspecten van zijn karakter zeer overtuigend te brengen.

De mix van arthouse, actie, achtervolgingen en een paar overtuigend gespeelde maffiosi (Perlman o.a.) is erg geslaagd en zorgt voor een bijzondere film, waar ondanks de traagheid aan het begin de vaart er uiteindelijk lekker inzit. Aanrader!