CAST: Matthew Mercer, Courtenay Taylor & Robin Sachs
REGIE: Mokoto Kamiya
WAARDERING: 3 / 5
-----------------------------------------------------------------------------------------
Leon S. Kennedy - een bekende naam in het land van games - zit dit keer in een animatiefilm. In het vervolg op Resident Evil: Degeneration moet de C.I.A.-agent een fictief Oostblokland redden van een invasie monsters. Na alle abominabele meuk met Milla Jovovich van de afgelopen jaren is dit een welkome afwisseling. In een getekende, wat rommelig geschoten intro worden feit en fictie door elkaar heen gebruikt. Men vertelt het verhaal van het opsplitsen van de Sovjet-Unie, het ontstaan van de Eastern Slav Republic en de guerrillaoorlog die vervolgens het land teistert. De guerrillastrijders worden door het leger zo in het nauw gedreven dat ze hun toevlucht zoeken tot B.O.W.'s, Bio-Organic Weapons - simpelweg monsters.
MONSTERS BESTAAN NIET
Monsters mogen niet, volgens internationale verdragen. Monsters bestaan ook niet, volgens mijn moeder. Maar hier wel, en wat nog interessanter is, ze kunnen worden gecontroleerd en getemd door de guerrilla. Op zich handig, totdat je de controle verliest. Dan is het hommeles. En u raadt het al, men is de controle verdacht snel kwijt. De monsters in kwestie zijn 'lickers'. Het zijn rode monsters, ze kunnen tegen plafonds lopen, hebben scherpe tanden en klauwen en zijn supersnel. Hun naam danken ze aan het feit dat ze een lange tong hebben en die gebruiken zoals een kameleon dat doet. Om wapens mee uit je handen te likken, enzo.
Aan Leon de taak om... Ja, wat eigenlijk? Wat Leon moet doen is niet echt duidelijk, maar zijn instinct en ervaring zegt hem dat het zeer waarschijnlijk een goed plan is om erachter te komen waar die B.O.W.'s vandaan komen. Zo kan hij een grootschalige ramp voorkomen. Dit doet hij samen met Buddy en J.D. (twee guerrillastrijders) en ook schiet Ada Wong hem op zeer willekeurige momenten te hulp. Later in de film wordt het verhaal wat duidelijker, al blijven vooral Wongs motieven onderbelicht. Ook kent de film aardig wat losse eindjes, maar die zouden in een vervolg misschien kunnen worden gebruikt. Verder is het fijn om te zien dat Umbrella Inc. niet van de partij is en dus ook tergende personages als Albert Wesker niet in de film voorkomen.
BEKLEMMENDE SFEER
Grafisch weet Resident Evil: Damnation in positief opzicht te verrassen. Het hele gebeuren ziet er stukken strakker uit dat het onlangs verschenen Starship Troopers: Invasion. Qua camerawerk - voor zover je daarvan kan spreken bij animatie - zit het goed in elkaar, met indrukwekkende choreografie tijdens de actiescènes en effectieve first-person-views. De film speelt zich af in nauwe mijnschachten, een sfeervolle kerk en donkere parkeergarages. Achter elke hoek en container lurkt potentieel gevaar en de film creëert al snel die beklemmende horrorsfeer waar Resident Evil om bekend staat. Een sfeer die in de laatste Resident Evil films met Jovovich ver te zoeken is.
Je mag dan ook concluderen dat dit één van de beste Resident Evil films is van de afgelopen jaren. Dat maakt het nog niet tot een goede film - de franchise is succesvol, maar verre van goed -, maar levert de film wel een voldoende op. Een prestatie op zich. Zeker fans zullen met dit materiaal uit de voeten kunnen, maar misschien kan het de gemiddelde horrorfan - die zich sowieso niet zo bekommert om realisme en verhaal - ook nog wel bekoren. Ik was in ieder geval aangenaam verrast.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten