CAST: Jon Sigve Skard, Erlend Nervold & Silje Reinamo
REGIE: Aleksander Nordaas
WAARDERING: 3 / 5
-------------------------------------------------------------------------------------------
Wanneer Leo en Elvis in aanraking komen met Thale wordt de Noorse mythologie realiteit. In een verlaten huis in het Noorse bos verandert een klus opeens in een overlevingsstrijd. Tegelijkertijd proberen ze erachter te komen wie of wat Thale is.
Na een misdrijf wordt een lijk meegenomen door de autoriteiten, maar alles wat verder overblijft moet worden opgeruimd. Hoe groot de rotzooi is hangt af van de moord. Daarnaast is er nog de stank. Al die zooi opruimen doen Leo (Jon Sigve Skard) en Elvis (Erlend Nervold) die werken bij een schoonmaakbedrijf dat zich daarin heeft gespecialiseerd. Volledig ingepakt in kleurrijke, plastic outfits zijn ze in een verlaten huisje aan het schoonmaken. Het begin van de film is behoorlijk bloederig en ranzig, maar al snel neemt de film meer de vorm aan van een thriller en blijven ranzige scènes grotendeels achterwege.
Alles verloopt redelijk soepel, totdat Elvis de kelder ontdekt met daarin Thale (Silje Reinamo). Thale lijkt al een tijdje in de kelder opgesloten te zijn, spreekt geen Noors en kijkt angstig uit haar ogen. Desondanks heeft ze een bepaalde aantrekkingskracht. Vooral Elvis is gebiologeerd door haar aparte verschijning. Elvis en Leo weten echter niet wat ze aanmoeten met de situatie, zeker niet wanneer blijkt dat ze niet met z'n drieën zijn.
Aleksander Nordaas weet goed om te gaan met een klein budget. Nordaas is een getalenteerde filmmaker - Nordaas monteerde, filmde en produceerde deze film - en heeft een effectieve manier van filmen. Donkere ruimtes, slechts licht van zaklampen en de constant van angstzweet doordrenkte gezichten creëren een luguber sfeertje in de kelder. In het bos rondom het verlaten huis gebeuren ook allerlei rare dingen die met aardige CGI wordt weergegeven. De hele film speelt zich af op één locatie, maar wordt nooit saai en de spanning is om te snijden.
Nordaas heeft echter minder kaas gegeten van het schrijven. Waar over het algemeen het camerawerk dik in orde is, is het script dat allerminst. Thale blijft vaag, net als het gelijknamige personage. Zeker naar het einde toe worden er nieuwe verhaalelementen geïntroduceerd die overbodig zijn, terwijl het plot niet goed wordt uitgewerkt. Het plot is dan ook het grootste punt van kritiek, maar gek genoeg heeft de sfeer er niet onder te lijden. Dat is ook de verdienste van Nordaas, die er goed aan zou doen om het schrijven aan iemand anders over te laten en zich te focussen op het regisseren.
Het acteerwerk is van redelijk niveau, maar je komt nooit te weten wat er nu uiteindelijk speelt. Als kijker is meer duidelijkheid gewenst, maar de motieven van alle drie de personages blijven grotendeels onderbelicht. Thale's achtergrond wordt getoond middels flashbacks, al weet je vervolgens eigenlijk nog niks. Van Elvis en Leo kom je ook nauwelijks iets te weten. Elvis is nieuw in de schoonmaakbusiness en Leo lijkt daar al een eeuwigheid te werken. Hij kijkt niet vreemd op wanneer er mensen in kelders opgesloten zitten, hetgeen toch een situatie is waar een opgetrokken wenkbrauw gerechtvaardigd is. Ik wil niet weten wat er moet gebeuren wil Leo wel emotie tonen.
De Noorse mythologie wordt door Noorse filmmakers over het algemeen goed gebruikt. Veel films hebben de laatste tijd - zie bijvoorbeeld Trollhunter en Thor - als basis een figuur uit de Noorse oudheid en ook Thale behoort tot deze categorie. Helaas kost vooral het script de film wat punten, maar qua originaliteit en spanning is de film sterk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten