Het regiedebuut van Ryan Gosling is een mooie, melancholische droom bestaande uit kleurrijke, surrealistische sets in een jaren '80 fantasywereld. De release op Cannes vorig jaar was echter een nachtmerrie - critici sabelden de film neer. Niet geheel terecht, vind ik.
Nou ga ik me niet boven critici plaatsen die verslag doen van Cannes hoor, maar sommige van die recensies zijn toch wel schromelijk overdreven. Even twee quotes, om je een idee te geven. De eerste is van Time Out New York: 'It goes off the rails early and often. You almost have to give it props for how resolutely batshit it is. Almost.' Of deze van The Telegraph: 'The result is cinema you don’t watch so much as absent-mindedly scroll through, wondering when an idea or an image worth clicking on will finally show up.' Het is niet verwonderlijk dat Gosling nogal wat interviews van veelal Amerikaanse bladen en kranten weigerde.
En gelijk heeft-ie, want Lost River is echt geen slechte film. Het vertelt het verhaal van moeder Billy (Christina Hendricks) die met twee zoons Bones (Iain De Caestecker) en Franky (Landyn Stewart) dreigt uit huis gezet te worden, want ze loopt drie maanden achter met de huur. Billy gaat op aanraden van Dave (Ben Mendelsohn) werken in een macabere nachtclub die in Blade niet zou misstaan, waar horroracts het publiek vermaken. Cat (Eva Mendes) leert haar de kneepjes van het vak. Bones draagt zijn steentje bij door huizen te strippen voor koper, maar wordt tegengewerkt door Bully (Matt Smith) die Lost River als het zijne heeft geclaimd. Saoirse Ronan vult de cast aan als overbuurmeisje Rat, de enige vriendin van Bones in de verder verlaten buurt.
Gosling kreeg het idee voor Lost River toen hij jaren geleden de politieke thriller Ides of March maakte. Die film werd gedeeltelijk in Detroit geschoten en Gosling raakte gefascineerd door de sfeer van de stad. Ooit het epicentrum van Motown en de autoindustrie, nu vooral een verlaten spookstad. De toenmalig Canadese acteur kocht een camera, fotografeerde de verlaten gebouwen en begon een scenario uit te werken.
Het scenario van Lost River is vrij persoonlijk. Ryan Gosling groeide op in een klein stadje, vlakbij een rivier. Die rivier bleek kunstmatig te zijn aangelegd op een plek waar eerst een stad stond, om zo goederen op boten te kunnen transporteren. De setting uit de film is dus rechtstreeks overgenomen uit Goslings jeugd, met tevens een ondergelopen stad waar een weg recht het water in leidt. Gosling laat een vloek rusten op de stad, wellicht een metafoor voor zijn jeugd. Ook Matt Smith lijkt sprekend op de regisseur in jongere jaren. Volgens Gosling toeval, maar Lost River is meer dan een verzameling losse, kleurrijke, sfeervolle plaatjes.
Geïnspireerd door jaren '80 fantasyfilms, David Lynch (Mulholland Dr.), Nicolas Winding Refn (Drive) en de stad Detroit zette Gosling zijn project op. Hij vroeg advies aan Nicolas Winding Refn wiens invloed (dreigende scènes zonder veel dialoog, neonlichten, surrealisme en synthesizersounds) sterk terug is te zien. Ook Guillermo Del Toro werd gebruikt als klankbord en de meer macabere scènes in de film, zoals de bloederige nachttent, zijn ongetwijfeld aan hem toe te schrijven.
De geciteerde recensies wekken de indruk dat Lost River saai is. Als Lost River iets niet is, dan is het wel saai. De film zit vol met surrealistische scènes die bij tijd en wijlen prachtig geschoten zijn, zoals de date/dansscène in een afgelegen fabriek of enkele optredens in de nachtclub. Het tempo van de film is vrij hoog en ik moest denken aan Droomvlucht in de Efteling: een vrij aangename ervaring waar verder niet per se een touw aan vast te knopen is.
Kijk, Lost River is nou niet een heel logische film, maar probeert dit ook niet te zijn. Juist in alle trage arthouse cinema - dat mooi kan zijn hoor, maar daar voel ik me soms wel wat 'absent-minded' - is Lost River een verademing met prachtige, kleurrijke beelden en een prima dosis spanning. Soms is de film wel erg serieus en kan wat humor geen kwaad, maar in een half ondergelopen stad weet Gosling zijn hoofd boven water te houden.
Gosling heeft al gezegd dat hij zich niet laat ontmoedigen door de critici en zegt zo weer een film te regisseren. Als hij dan iets meer structuur in de film aanbrengt en dezelfde cinematografie behoudt, kan dat wel eens een hele goede film worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten