Gedurende Jimi: All Is By My Side periode zien we de introverte, vrij saaie Jimi die houdt van science fiction en warrige taal. Niet erg inspirerend. Niet erg interessant.
Jimi Hendrix (Outkastzanger Andre '3000' Benjamin) is een gitaarlegende, maar blijkt niet echt een persoonlijkheid off stage. Hij bazelt wat over science fiction boekjes en lijkt weinig geïnteresseerd in de wereld om hem heen. Model Linda Keith (Imogen Poots) leidt Jimi uit New Yorkse nachtclubs en stationeert hem in Londen, manager Chas Chandler (Andrew Buckley) leidt Jimi naar zijn befaamde optreden in Monterey en groupie/vriendin Kathy Etchingham (Hayley Atwell) leidt Jimi naar de Filistijnen.
Jimi Hendrix wordt geleefd en besluit nauwelijks iets zelf. De veelal rokerige scènes in donkere kroegen en studio's inspireren ook niet. Het is daardoor lastig om sympathie te hebben voor de protagonist, precies omdat hij niets wil en besluiteloos is. En omdat er ook niet echt sprake is van een verhaal, maar meer van losse scènes - die overigens soms echt nergens op slaan, zoals het optreden met Eric Clapton of Jimi's woedeuitbarsting in de kroeg - kent de film nauwelijks een spanningsboog. De film kent echter meer problemen.
Regisseur en schrijver John Ridley die ook het scenario voor 12 Years A Slave schreef, kreeg niet de rechten van de muziek van Jimi Hendrix, met als gevolg dat we dus geen enkel nummer van Jimi Hendrix horen. En dat in een film over Jimi Hendrix in een periode dat hij al 3 hits heeft. Onder andere Hey Joe. In plaats daarvan speelt hij covers van o.a. The Beatles.
Ander probleem is de hoofdrolspeler. Benjamin speelt Jimi bijzonder geloofwaardig, inclusief zijn houding en manier van praten, maar hij kan simpelweg geen gitaar spelen. Elke keer dat we Benjamin zien spelen - en dat is best vaak - speelt hij dus niet echt. En dat valt nogal op, want het gitaarspel dat je hoort komt dus totaal niet overeen met de beelden die je ziet. Als gitarist - en je verwacht dat meer gitaristen dit gaan zien - is dat nogal storend.
Jimi: All Is By My Side (wat een rare titel trouwens) heeft zodoende teveel mankementen die je beletten om lekker in de film te zitten. Het idee om een biopic te maken van iemand voordat hij bekend wordt, is een gewaagd idee, en hier pakt het niet lekker uit. Grootste boosdoeners zijn een gebrek aan herkenbare momenten voor Hendrix-fans en weinig sympathieke personages voor filmfans.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten