Na Cloud Atlas storten de Wachowski siblings zich op een nieuw intergalactisch avontuur. Opnieuw veel spektakel en een lading special effects, maar helaas ook een dun verhaal en weinig interessante personages.
Jupiter Ascending is de nieuwe sci-fi creatie van Andy en Lana Wachowski. Het begint er echter steeds meer op te lijken dat na het succes van The Matrix de Wachowiski's niet in staat zijn nog een fatsoenlijke film af te leveren.
The Matrix moest het al niet hebben van zijn hoofdpersoon en Keanu Reeves speelt in principe zonder emotie of gezichtsuitdrukking. Toch was de hele opzet van de film briljant. En dan natuurlijk met name het verhaal, actiescènes, setting en choreografie. Omdat types als Morpheus en Agent Smith tot de verbeelding spraken, viel het gebrek aan een geloofwaardige hoofdpersoon niet zo op.
In Jupiter Ascending is het eigenlijk net andersom. Hoofdpersoon Jupiter (Mila Kunis) heeft simpelweg een kutleven, blijkt stiekem de Aarde geërfd te hebben en lijkt rechtstreeks uit een sprookje te komen. Totaal ongeloofwaardig, maar Mila Kunis weet er met haar charme nog wat van te maken. Ondanks het feit dat je eigenlijk niks weet over Jupiter (vader dood, kutleven, 'I hate my life' - dat is het) voel je toch met haar mee.
De rest van de cast kent minder succes. Zij worden zo hier en daar losjes voorzien van een achtergrondverhaal, maar zijn en blijven statische karakters. Zo redt lycantant Caine Wise (Channing Tatum) Jupiter van de dood, informeert Stinger (Sean Bean) haar over de 'echte' situatie op Aarde - een situatie die overigens verdacht veel op die in The Matrix lijkt - en is Balem Abrasax (Eddie Redmayne met stemproblemen) haar aartsvijand.
Terwijl Jupiter vrijwel hulpeloos het eerste uur van de film beleeft, wordt de kijker op de hoogte gebracht van wat er zoal in het universum gaande is. De familie Abrasax waar Lord Balem deel van uitmaakt, is een belangrijke dynastie en handelt in een goedje om mensen eeuwig te laten leven. Het goedje wordt overigens niet bepaald op ethische wijze verkregen en aan Jupiter de taak om deze wanpraktijken op te schorten.
De Wachowski's hebben hun fantasie de vrije loop gelaten en een gigantisch aantal wezens, sets, planeten, rassen en samenlevingen gecreëerd. Dit alles is zoals je mag verwachten fraai vormgegeven, maar net als in Cloud Atlas komen de regisseurs in tijdnood. De hele reutemeteut aan aliens leidt eerder af dan het iets toevoegt, waardoor de essentie van de film niet naar een hoger plan getild wordt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten