Alice Through The Looking Glass

Oneliner:

Alice redt wegkwijnende Hatter door terug te gaan in de tijd.

Gemaakt omdat:

Het origineel Alice in Wonderland ruim 1 miljard dollar opleverde. Dan is het niet de vraag of het vervolg komt, maar wanneer. Nu dus. En zoals vaker, dat had niet gehoeven.

Verwachtingen:

Laag. Zijn waargemaakt.

Gaat over:

Alice die terugkomt in Wonderland, ditmaal om de Hatter te redden die gelooft dat zijn familie nog in leven is. Nadat veel te vaak het woord 'impossible' is gevallen, en net zo vaak blijkt dat niets onmogelijk is (ja, we snappen het), begint Alice aan haar missie. Ze moet terug in de tijd, naar de dag dat de Hatters familie verdween. Zo hoopt ze deze gebeurtenis te voorkomen en haar geliefde Hatter te redden. The Queen of Hearts, maar ook de Tijd zelf doen er achter alles aan Alice te dwarsbomen. 

Met:

Mia Wasikowska in een weinig overtuigende rol als de Britse Alice. Liever zie je haar in een psychologische thriller, want voor dit soort films mist ze charisma en humor. Johnny Depp doet weer eens een wacky rol als Hatter, maar mist finesse en een degelijk script. Anna Hathaway is net zo bleekjes als haar personage Mirana en Helena Bonham Carter speelt de doorgedraaide Iracebeth. Nieuw is Sacha Baron Cohen, als de Tijd. Daarnaast is de voicecast weer compleet, met de laatste officiële rol van Alan Rickman, die dit jaar overleed aan kanker. 

Regie is in handen van James Bobin, een regisseur zonder veel ervaring. Nu is de rol van de regisseur bij dit soort studiogedreven blockbusters redelijk triviaal, normaal gesproken, maar Bobin maakt er een zootje van. Het tempo schiet alle kanten op, met de introductie die langdradig is en een gehaast einde. Het verhaal is niet erg complex, maar toch verwarrend. Scènes sluiten niet op elkaar aan en chemie tussen de personages is totaal afwezig. Het hele groepje dieren om Alice heen voegt niets meer toe, Mirana kijkt stilzwijgend, meelijwekkend toe. Alleen Iracebeth en Time weten sporadisch voor vermaak te zorgen.

Zien omdat:

Nee, niet zien.

Te vergelijken met:

Alle andere ambitieloze sequels met als doel de bioscoopbezoeker een lege ervaring voor te schotelen, maar wel hun centen te innen. 

Overheersend gevoel:

Wat met name opvalt is het gebrek aan inspiratie. Geforceerde grappen en uitgekauwde 3D actie zijn aan de orde van de dag. Alles lijkt in één take opgenomen te zijn, zonder enige feedback op acteerwerk. Nergens krijg je het gevoel dat er ook maar iemand zin had in het maken van deze film.