Battleship

Genre: Sci-Fi / Actie (131 min.)
Met: Taylor Kitsch, Alexander Skarsgard, Liam Neeson, Rihanna & Brooklyn Decker
Regie: Peter Berg
Waardering: 3 / 5

Films als Battleship spreken mij vaak aan. Het zijn waarschijnlijk de aliens. Deze zijn altijd uit op onze totale vernietiging. Of ze zijn op zoek naar iets en onze totale annihilitie wordt gezien als `collateral damage'.  Er moet getoond worden hoe oppermachtig de aliens zijn, hoe geavanceerd hun wapentuig is, hoe intelligent ze zijn en hoe insignificant wij zijn. Misschien is dat het wel. Onze insignificantie wordt maar zelden zo helder als in films waarbij buitenaardse wezens, die toch altijd verdacht menselijk overkomen, ons een koekje van eigen deeg geven. Toch blijven we op zoek gaan naar buitenaards leven, ondanks de enorme hoeveelheid films die vaak op spectaculaire wijze aantonen dat contact zoeken onverstandig is. Terecht overigens, lijkt me. Met dom buitenaards leven bereik je maar weinig, afgezien van een originele manier om godsdienst in diskrediet te brengen. Met slim buitenaards leven hoop je maar dat de aliens ook zoiets als ethiek kennen en een beetje vriendelijk zijn. Maarja, waren wij vriendelijk tegen de Indianen? Zijn wij vriendelijk tegen vliegen? Maken wij niet elk insect dood wat ons niet aanstaat? Insignificante wezens verdienen onze vriendelijkheid niet en de aliens in Battleship denken er net zo over. Ik heb overigens niks tegen Indianen en vind ze niet insignificant, maar in 1500 dacht men daar anders over.

Sterker nog, de aliens zijn continu de omgeving aan het scannen door hun flashy helmen en wanneer een persoon of object geen bedreiging vormt besteden de aliens er geen eens aandacht aan. De ongevaarlijke medemens zal de invasie overleven, zo lijkt het. Mensen of machines die wel een bedreiging vormen - in dit geval gevechtsschepen - worden op originele manier van kant gemaakt. De aliens hebben wat Transformers-achtig wapentuig, raketten die geen rechte baan volgen en raketten die zich eerst nog even extra diep in de schepen ingraven om vervolgens met een krachtige explosie flink wat schade aan te richten. Ze zijn superieur, met slechts vijf schepen in aantal en geland in het zonnige Hawaii. "Pearl Harbor, anyone?"

In Hawaii houden net op dit moment allerlei landen een internationale competitie waarbij zowel voetbal als levend zeeslag op het programma staan. Met name de Japanners en de Amerikanen zijn verwikkeld in een strijd om de titel. "Pearl Harbor, anyone?" Er is behoorlijk wat rivaliteit en het gaat hard tegen hard, totdat de aliens landen. Eerst is het nog even de spreekwoordelijke kat uit de boom kijken, maar al snel gaat de trukendoos open en worden er vakkundig een aantal state-of-the-art schepen gesloopt. Aan onze helden in spe, een hoop Amerikanen en één Japanner, de taak om de vijf schepen te vernietigen en te voorkomen dat ze geen signaal naar huis sturen. Als de aliens hun vriendjes laten weten dat er op Aarde wel wat te knabbelen valt is het einde zoek en de annihilatie een gegeven, maar tot die tijd is er nog hoop.

Onze helden bestaan uit Stone Hopper (Skarsgard), Alex Hopper (Kitsch), Cora Raikes (Rihanna) en Yugi Nagata (Tadanobu Asano). Stone is het serieuze broertje van de twee, zit al jaren bij de marine en heeft het ondertussen tot kapitein geschopt. Zijn broertje Alex maakt een zooitje van zijn leven en is op slag verliefd als hij de dochter van de commandant van de marine ziet. Sam Shane (Decker), dochter van commandant Shane (Neeson), wil een kipburrito in een bar en Alex gaat er één voor haar regelen, want de keuken is dicht. Romantisch en grappig. Je moet de film meegeven dat het met de humor best snor zit. Alex is een wildebras, erg onverantwoordelijk, verknalt het ene na het andere project en toch, ondanks alles, zal hij een relatie krijgen met Sam. Ook Rihanna maakt haar filmdebuut. Wat ze precies is weet ik niet, maar ze is de hele film behoorlijk wat kanonnen aan het bedienen en schiet de meest lompe wapens in de film af. Kapitein Nagata tenslotte is een sympathieke Japanner die zelf nog wat trucs weet om tegen de aliens te gebruiken.

Bijkomende schade is vaak een groot aspect van rampenfilms. Bijkomende schade doet het goed op mijn home cinema setje. Battleship is een film die er optimaal gebruik van maakt. Het grootste gedeelte van het budget is waarschijnlijk gespendeerd aan special effects. Op het script is gekort, zoveel is wel duidelijk. Desondanks stoort het niet en weet men te vermijden dat er talloze irritante oneliners worden opgedreund. Bij vlagen is de film grappig, maar de grafische staaltjes stelen de show. De schepen van de aliens zijn haarscherp vormgegeven, de aliens zelf zijn ook prima geanimeerd en het geluid is lekker dik. Ik heb het idee dat ik zeker een uur lang naar verscheidene explosies heb gekeken, naar nieuw wapentuig en naar een vorm van destructie die zinloos is, maar wel vermakelijk. Verder is meestal duidelijk waar de aliens en de helden zich bevinden. Regisseur Peter Berg creëert overzicht en dat is vrij uniek in rampenfilms. 

Wat de aliens drijft wordt niet duidelijk. Niet dat ik wil zeggen dat de aliens geen motivatie zouden moeten hebben om ons te vernietigen, maar het is maar de vraag of we die motivatie kunnen inzien. Misschien vragen vliegen zich ook wel eens af waarom we constant hun broertjes en zusjes kapot meppen. Ze zijn irritant, ja. Insignificant ook, maar dan nog. Het is toch de menselijke natuur om dingen te vernietigen die we niet interessant genoeg vinden, of die ons niet aanstaan. Mensen zijn behoorlijk destructief, het valt niet te ontkennen. Misschien is dit destructivisme wel universeel. Nog een reden om niet op zoek te gaan naar geavanceerd buitenaards leven. Ze zouden ons eens irritant vinden. Zijn we mooi de sigaar.